Kime yaklaþtýysam, Koþarak uzaklaþtý, Kime kalbimi açtýysam, Kapý pencere kýrýp Çekip gitti. Kime iyi niyetli yaklaþtýysam, Bana nankörlük hediye etti. Kime aþýk olduysam Ya çook uzaktaydý, Ya da dokunamayacaðým kadar yabancý. Kime hayallerimi anlatýp Ortak ettiysem salak gibi, Hayallerimi umutlarýmý kýskançlýktan, Kýrýp döküp elime verdi. Bütün bunlar olurken, Bu aptal kalbim, Hiç akýllanmadý... Ya "vardýr bunda da bir hayýr" dedi. Ya da "ben deðil o beni kaybetti" Anlaþýldýðý gibi Hiç ders almamýþ belli... Onun o iyi niyeti Beni benden edip, Beni kendime düþman edip, Beni aynalardan nefret ettirdi... Þimdi sorarsanýz, O kalbim yine sever birini... Ama ben atlamak, Kendimden kurtulmak için, Gözüme kestirmeye baþladým Ya bir köprüyü, Ya da bir gökdelenin en yüksek tepesini... Çünkü kendimden kurtulmanýn En kestirme yolunu bulamadým Bir türlü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.