1439

-aðrýsý geçmeyen gençliðime
merhemini gizleyen bir þifazenim bugünlerde-


Ýsfahan’ýn Selman hasretiyle
Medine’nin visal cenginde
bütün yaralarý göðsümde kanatýyorum
sen beni unutuyorsun
ben seni Allah’a baðýþlýyorum


bir Allah’ý biliyorum þahlanan damarýmdan
bir annemi yüzümü sürdüðüm topraðýndan
ve seni biliyorum Allah’tan


gözlerinde okuduðum ayetlerden
beþ vaktimin göðsüne oturan çaresizlikten
seni biliyorum


seni biliyorum
hû sesimin yedisinde korkunun istilâsýyla
ezilen çiçeklerin koynundan öpüyor kelâmýn
bir derviþ dolanýp duruyor sakallarýnda
ifratým
ayaklarýnla af makamýna gitmek içinken
kýrký doluyor zamanýn


-seni Allah’a baðýþlýyorum alnýndan öperken dualarým-


bir Allah’ý tanýyorum yastýðýma mýhlanan gözyaþýmdan
bir annemi
"mevtayý incitmeyin" diyen baðýrýþlardan
ve seni tanýyorum Allah’tan


sözlerinde büyüyen ayrýk otundan
göðsünü örseleyen o mukaddes aðrýdan
seni tanýyorum


seni tanýyorum
kalbimin cemaatine verilen tebliðin sükûnetiyle
yüzümün çirkinliðine deðiyor yüzünün gizli cenneti
bir peygamber hüznü siniyor bakýþlarýna
tefritim
nefsime yenik düþmemek içinken
-o an gözlerinde zikre baþlýyor cemaatim-


"sen" diyor sað omzumun salâhý
bir ebabil göðsümde kanat çýrpýyor
kulaðýma okunan isminle yeniden doðuyorum dünyaya


seni seviyorum
ve bunu en iyi Allah biliyor



(göðsümdeki aðrýdan münezzeh
takvim azadý bir aðrýdýr bu þiir)



Sosyal Medyada Paylaşın: