HER İNSANIN MEVSİMİ KENDİNE HASTIR

Herkesin bir kaybediþi vardýr,
Bir savaþý, bir bekleyiþi, bir umudu vardýr.
Özlemleri vardýr burnun direðini sýzlatan cinsten.
Deðmeyenlere verdiði sevgileri vardýr can yakan cinsten.
Buz tutan hayalleri,ayaz vurmuþ düþleri vardýr. Herkesin küle döndüðü bir an vardýr.
Gönlüne küstüðü ve duygularýn dermansýz kaldýðý anlarý vardýr her insanýn.
Çýrpýndýkça dibe battýðý acýlarý vardýr.
Bir çok hisleri toprak altýna gömdüðü.
Hayal kýrýklýðý olan insanlarý kalbinin en kuytu, en karanlýk yerine süresiz hapsettiði .
Ve bazý hatrý sayýlýr anýlarýný bir çiçek gibi en sevdiði kitabýn arasýna koyup saklamak ve anýmsadýkça açýp o anýlarý tekrar tekrar yaþamak istediði zamanlar vardýr. Ýnsan ne garip varlýktýr. Bazý insanlar vardýr; dýþý bahar bahçeyken ,
Ýçi fýrtýnalý, gök gürültülü ve saðnak yaðýþlý olan insanlar. Dertlerine çelme takýp,
gülüþlerine gölge düþürmeyen insanlar vardýr.
Ýnsanlar vardýr hýrpalanýp , yara aldýkça fesleðen gibi mis kokular saçan. Ýnsanlar vardýr en küçük dertleriyle bile baþa çýkamayan. Velhasýl kelam herkesin mevsimi kendine hastýr.
Her insanýn mevsimi bambaþkadýr.
Ayten Demirel
Sosyal Medyada Paylaşın: