Bir zamanlar kolayca avucunda tuttuðun
Dertler devasa oldu, yenilmez ordu annemm
Ýtinayla besleyip koynunda uyuttuðun
Cânýn çehresi soldu... bu hayat yordu annemm
Uykusuz günlerine nice gece eklerken
Ne kadar da gamsýzdým daha dün emeklerken...
Öksüzler duraðýnda ben yolunu beklerken
Bahtým kahýr sacýnda keder kavurdu annemm
Hani günler güneþli, gökyüzü masmaviydi?
Hani herkesin derdi gücüyle müsaviydi?
Oysa karþýma çýkan hep kaderin deviydi
Her savaþýn ardýndan yüreðim kordu annemm
Küskünüm takvimlere; güneþe... güne... âna
Yýllar var ki talihim gülmedi benden yana
Ne zaman davet alsam sabýrla imtihana
Kaderin kaþý çatýk, sorular zordu annemm
Feleðin nefesini hissettikçe ardýmda
Dizlerini aradým boðulurken derdimde
Yaþamanýn bedeli ne ise öderdim de
En hassas o yanýmdan, solumdan vurdu annemm
Hani baharlar uzun, baðrý hep sýcacýktý?
Hani kýþlar kýsacýk, hayat yolum açýktý?
Peki öyleyse neden kader yoluma çýktý,
Düþlerimi kül etti, topraða kardý annemm?
Hüzzam çalsa da udum; umudum gürbüz iken
Saklamasý kolaydý ýzdýrabým az iken...
Maskeli sûretimden yansýyan hep yaz iken
Yüreðim zemheriydi; borandý, kardý annemm
Ayýptan sayýlsa da sitemler, þikâyetler
Dil bu, laf dinlemiyor, yýkýldý muhkem setler
Baðrýmda bahar için kurduðum tüm saatler
Hep cemreler düþerken aniden durdu annemm
Yaktýkça özleminle her zerremi acý su
Ne gözümde sel diner, ne kalbimin acýsý
Hasret neymiþ anladým; hasret ölüm sancýsý
Kader bana dârýný sensizken kurdu annemm
Mecit Aktürk
DOST KALEMDEN ÝNCÝLER;
Yokluðun daha fazla düþse de hafýzama
Yaklaþan ayak sesin uzaklaþýr daima
Haykýran sükûta gam cana hâr sýzdý ama
Bilirim ki yüreðe hasret zarardý annem.....
Nezahat YILDIZ KAYA
*** ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM ***
*** ÞÝÝRLERÝME ELEÞTÝRÝ HARÝCÝNDE YORUM YAPILMAMASINI RÝCA EDÝYORUM ***