Özeleştiri

O usta kalemi eline aldýðý vakit durmadan yazardý.
Duraksamazdý bir heceyi kovalarken.
Bir dizeden öbürüne geçerdi ansýzýn.
Öyle kolayca yazardý ki anlayamazdým.
Yazdýðý her þiirin kafiyesi oydu.
Ellerindeydi onun þiir.
Akan mürekkep deðil de duygularýydý sanki.
Güzelleme yapardý aklýnca.
Ýlk þiir onun gözlerindeki yaþ ile aktý.
Ýlk þiirini sonbahar’da yazdýðýný bilirim.
Aðlamaklý biriydi o.
Gözleri hep dolardý geceleri.
Bir pencere önünde çok vakit beklerdi.
Dýþarýyý gözlerdi.
Uzaklarý, çok uzaklarý.
Derin bir hüzünle kaplýydý her bir yaný.
O derinlikte boðulacak kadar sakindi.
Ne olmasýný istediðini bilmiyorum.
Lâkin, yaðmurlu havalarda daha bir iyi hisseder.
Kara bulutlarý daha çok severdi.
Anýmsardý geceleyin üzerine çöken kelimeleri.
Görürdü karanlýkta bile,
Bir namlu gibi üzerine doðrultulmuþ soneleri.
Yufka yürekliydi belki.
Ama çok büyüktü merhameti.
Uzaktan bir þiirdi.
Yakýndan bir þair.
Oysa kimse bilmezdi ya.
En güzel günahlarý iþlemiþ bir suçlu kadar masumdu o.


Sosyal Medyada Paylaşın: