BEN KANLI COĞRAFYANIN ÇOCUĞUYUM.

Bir savaþ çocuðuyum, dünyanýn mazlum kalmýþ yerinde.
Acý ve ýzdýrabýn gönülsüz hamalýyým barut kokan yüreklerde.
Ýlk kurþun beni vurur her zaman gücüm yok tükenmekte.
Yürürken bombalar arkadaþým olur,
Ve ayaðým, elim kopar seslenir bana serseri mayýn.

Açlýk kardeþimdir benim.
Kolkola gezeriz bazen olur meskenim.
Ben savaþ çocuðuyum, cebimde umut bilyeleri biriktiririm.
Mynmarda çocukluðum cehennem,
Küçücük bedenimle yük hamalýydým,
Dünya kilit takmýþ boynuma prangalý esirdim
Ýnsanoðlu tarafýndan izlenen....


Baðdatta çocuk olmak zordur.
Ölümün, sokaklarýn, yönetimin adý ambargodur.
Burada insanlýk sudan ucuzdur.
Özgürlük burada hapsolur...


Bosnada çocuk olmak,
Daha rüya görmeden anamýn kucaðýnda rüyalarým çalýnýr..
Direniþin sembolü olarak kanar yüreklerde.
Ve insafsýzca katledilir soyum, zifiri beyinlere. Ýyice silinir hafýzalardan atalarým kim ben kimim diye...


Lime lime edilir etlerim Çeçenistanda.
Özgürlük þarkýlarýný duyar göremediðimiz baharda.
Masum bedenleri tek tek yok olur, çocuklar.
Elbet! mazlum kardeþlerimle birlikte
Gün gelir yaradaným hesap sorar...
Çocuklar zehirlenir, hasta edilir, deneme tahtasý olur Hiroþimada....

Filistinde kanar özgürlüðüm,
Dünya izler bizi,
Bir þey yapmadan film izler gibi...
Bedenimde þarapnel parçalarýný taþýyamam ötelere uðurlar babam sessiz feryatlarýyla....
...

Dünya toprak kavgasý peþinde.
Ben sefalet açlýk ölümle pençeleþirken çekilir inleyen resmimle....
Ben mazlum savaþ çocuðuyum dünyanýn herhangi bir yerinde...................
.....
Kabilde annemin kucaðýnda emniyetteyken...
Gökten ölüm yaðýyor her an üzerimize..
Ve her yerde kopan kol bacak, ayak görürsünüz gazetelerde..
Daha yürümeyi öðrenmeden öðretirler ölümün soðuk yüzünü bizlere....
.......
Vietnamda vücudum morarmýþ ve yanýk bir halde koþarým
Dünya utansýn diye yüzüne vurarak, aðlarým.
Feryatlarýmý hiç bir savaþ çocuðu ulaþtýrmaz sadece yerler þahit olur
oda bize kanmaz............
......
Koþarým savaþ zulmetine, lanet mektubu yazarým.
Ben bir savaþ çocuðuyum dünyanýn güneþ görmediði bir yerde...
...
Suriyede çocuk oldum.
Her gün bombalarla uyandým.
Sevdiklerimi kurþuna dizdiler.
Kanla yýkayýp nefret kustular yaralý yüreklerimize.
Ben babamý görmedim.
Nereye gittiðini gördüm rüyamda.
Beyaz güneþli bir güne doðdu babam.
"Ben iyiyim üzülme" dedi yavrum..
Suriyede gazla öldürüyorlar bizleri
Dünya seyretmeyin çözün bu kumpas iþleri.
Güçlü devletler emin olmayýn siz emi...
Belli olmaz düþersiniz sizde tadarsýnýz bu matemi..
Ben istemem çocuklar ölmesin peki bu çare mi??
....
Gökten bilye diye ölüm yaðýyor.
Ben uçurtma uçuramadým inan....
Hiç masallarda uyudun mu sen.
Hiç ninni sesi duydun mu annenin sesinden..
Çatlamýþ ellere ve ayaklara kan damlýyor.
Yüreðimin derininden. Mazlumun bedduasý yükseliyor.
Gözlerimden artýk yaþlar akmýyor.
Açlýk, periþan içinde, dünya izliyor...
Balon uçuramadan, dondurmanýn tadýna bakamadan, dahasý Annemin ninnisini duyamadan kucaðýnda kan oldum...
....

En temiz en masum benim
Savaþ çocuðuyum.
Adým bile yok.
Yüzüm kirli
Karným açtý hep,
Aðlayarak isteklerimi sýraladým duyun insanlýk tek tek....
......
Ýstediðim..
Beyaz bir güne uyanmak
Kendi evimde
Ekmek kokusuyla doymak...
Kan olmadan, patlama olmadan yaþamak....
Adým bile yok benim...
Ben mazlum coðrafyanýn
Akan gözyaþlarým.
Uyanamayan insan denilen insanlýðýn acý çýðlýðýyým....
(Dokunmayýn çocuklara...)

Meryem KARAPINAR

......
Sosyal Medyada Paylaşın: