ŞAŞIRANLAR VAR
ÞAÞIRANLAR VAR
Altýndýr topraðý, taþý diyerek
Yolunu gurbete düþürenler var
Ne bulursa kuru yavan yiyerek
Ekmeðini çöpten devþirenler var
Þeker aranýr mý katran zehirde
Anasýndan üryan yüzer nehirde
Özünü kaybedip büyük þehirde
Yolunu izini þaþýranlar var
Kimi zulüm eder kadýna kýza
Kimi meyil vermiþ çengiye saza
Övgüler yaðýyor burda hýrsýza
Eþkere cebinden aþýranlar var
Sapkýnlýk çizmeyi aþmýþ diz boyu
Örfümüzden uzak düðünü toyu
Garibin ardýndan kazarak kuyu
Çelme takýp yere düþürenler var
Evlilikler sahte , saygýdan uzak
Eþler bir birine kuruyor tuzak
Her evde esiyor deli bir sazak
Bardaðý doldurup taþýranlar var
Dilin kemiði yok her yana döner
Gâhi alev alýr gâhi de söner
Bir yalana bilmem kaç yalan biner
Kuyruklu yalaný þiþirenler var
Döþü siper olur günün baðrýna
Yokluðun hançeri batar böðrüne
Evinin taamý ekmek uðruna
Yüreðin yaðýný piþirenler var.
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
AL YANAKLI KÝRAZLAR KÝTABIMDAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.