Yazmýþ, Güleç yüzlü, can parçasý kýzým... Yýllar önceki öðrencim. Bunlarýn hepsi, Can sýkýntýsýndan diye... Ve resim yapmýþ.. Koca bir Çýnar aðacý, Küçük bir köy, Kenarýndan ýrmak akýyor... Çýnar aðacýnýn dibinde Bir pýnar... Çaðýl çaðýl akmakta... Resmin etrafýnda Renk renk boyalar. Ve bir mum yanýyor Ýnceden inceden... Manzara, hem kaðýtta, Hem ortamda güzel. Ama Yurdagül’ümün ruhunda, Manzara, Tahmin ediyorum ki sonbahar... Hüzün kokan içsel sýkýntýlar, “Yorulduðunu söylüyor, Elinden geleni yaptýðýný, Ama sonuca ulaþamadýðýný Üzüntüyle belirtiyor.” Bu günlerde, Kim yorulmuyor ki? A kýzým ! Kim istediðine ulaþýyor ki? Hayat bir çabalama, Çalýþ, didin ama, Sakýn yorulma! Yýlgýnlýk gösterme! Sen bir annesin! Anneler üretkendir. Yorulmazlar... Býkmazlar... Usanmazlar... Yýkýldýn mý yeniden kalk ayaða! Sakýn pes etme, Þevkle sarýl hayata Ýnadýna sev yaþamý Sakýn býrakma yakasýný O atarsa atsýn tafrasýný Sen sýký yapýþ yaþama sevincine... Sarýl yüreciðine, Hayat iþte! Neylersin! Alýyor seni oradan Býrakýyor farklý bir noktaya Þimdi buradan baþla diyor. Yine yine yine yeniden...
20.02.2022 Nasýf Acar DENÝZLÝ/Merkezefendi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.