“Yarým kiloðram, Domates lütfen! “ diyorum, “Abi!, bir kiloðram olsun,” diyor. “Yalnýzým, Tek baþýma yenmiyor.” diyorum. “Abi! , Yarým kiloðram kime yetecek,” diyor. Yalnýzlýk, öyle beter ki, Her þey yarým... Yürek yarým, Beden tarým, Domates yarým, Biber yarým, Söz BÝle yarým... Bir kiloðram, Bir þey bile yenmiyor... Yarým, Bir türlü tam olmuyor. Yalnýzlýk, Yarým kiloðrama, Denk gelmiyor. Yalnýzlýðý, Kimse beðenmiyor... Gel, Yalnýzlýðýma ortak ol! Dediklerim... Köþe bucak kaçýyor. Bu çaðrýma, Kimsecikler, Hiç ses etmiyor. Lafta yalnýzlýðý, Pazarcý bile beðenmiyor. Þu yarým kalbimi, Kimse gelip tamamlamýyor. Þu yarým halimi, Pazarcý bile anlamýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.