Göğsümde ki Nişane
Gidenlerde kalanlar kadar yalnýzdýr anlamýyorsun
Çýkýp gidebiliyorsan bir kapýdan arkana bile bakmadan
Gözlerinin çýralar gibi tutuþmasýný kabulleniyorsun
Kirpiklerinden uçuþuyor hüzün meltemleri
Sonra avuçlarýndan gölgeye çekiyor seni
Vuslat ýslýðý ardýnca aðýt yakýyor birdenbire
Ey Yar saçlarýn Deniz, kuzular meleþiyor etrafýnda
Yýldýzlar arasýnda dilek tutuyorsun ellerini açýp göklere
Yýldýrýmlar þimþekler yalýyor kuþlar gibi Kanadýný
Bir dem dahi gülmüyorsun, her dem izhar ediyor felek
Belki bugün güneþ Ölgün amma
Biliyorsun parýl parýl gün doðacak yarýn
Karanlýktan að alýnla çýkacaksýn
Cemre düþen de suya.
Ey Yar.!
Sen gidende þiir durdu ben durdum
Yaðmur Yaðmur bakan gözlerimle
Yürüyorken senin Denizlerine
Senin bir Þölen gibi karþýlayacaðýný biliyordum
Önce öpüyordun kanatlarýmý ninni sesleriyle
Sonra aralýyordun kapýlarýný tedirgin gözlerime
Þiirler yazýp dudaðýnda ki yaraya
Tekrar ediyordum kimselere duyurmadan
Artýk resmin, ve þiirlerinden yana akýyorum
Varsýn hangi deniz bekliyorsa beklesin
Dudaklarýnýn kýyýsýnda açýldý bu sayfa
Irgalanan dalgalarýn sesinde yontulsun
Suretini mýsralara düþürdüðüm kalem
Bir elimde güneþ, diðerinde ay
Ruh gibi giyindiðim ilk rüya ilk dolunay
Sevdikçe çoðalan suyun içimde kalan öyküsü
Kýrklara karýþan yanýmýn tutunduðu durgun þu
Hepsi bu....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.