Bir resim gibi iþledim seni gözlerime. Bu yüzden gözlerimi her yumduðumda, Baþbaþa kalýrým seninle. Gözlerimi her açtýðýmda, Sen konarsýn kirpiklerime. Ve sen dolarsýn, Gözyaþlarýmýn içerisine.
Bir þiir gibi yazdým seni günlerime. Ve ben o þiiri her okuduðumda, Babasýz bir çocuk gibi küserim kendime. Dilimde adýný her tuttuðumda, Evrenimi býrakýrým gözlerinin içine. Ve ben bükülürüm, küçülürüm, Yenik düþerim yerçekimine.
Bir çivi gibi çaktým seni yüreðime. Ve ben o çiviyi her tuttuðumda, Bütün korkular kök salar nefesime. Avuçlarýmdan her kayýþýnda, Bütün acýlar göç eder bedenime. Ve ben bir hamal gibi, Her gün seni taþýrým hayallerime...
V.SORMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Volkan sormaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.