Kalem bile beni, dinlemez oldu Dilin dediðini, kalem yazmýyor Maziye dalýnca, gözlerim doldu *** Sanma ki yürekte, yaram azmýyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Bizdeki her akit, mezara kadar Verilmiþse bir söz, bizimle gider Hazan, hüzün beni, derde gark eder *** Baktým arasýnda, hiç su sýzmýyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Yürekteki yara, hiç durmaz kanar Sevda denen ateþ, korlanýr yanar Hani diyorlar ya, ota da konar *** Þu gönül canana, neden kýzmýyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Gönül körfezine, hasret dolunca Uzun geceler de, yalnýz kalýnca Suskun kalan bu dil, yâr lâl olunca *** Dizede harfleri, dudak dizmiyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Selamlar yüklersin, Turnaya, yele Her zaman kalbinde, kopar velvele Gönül dizginleri, alýnca ele *** Vurgun yiyen yürek, nasýl bezmiyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Her güzel elinden, içilmez þerbet Aslýna çekecek, insan sa elbet Ummadýðým anda, gelince gurbet *** Ayrýlýk duygusun, aklým sezmiyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Lüzumsuz sen bile kalýrsýn darda Dizilir sorunlar, hem de art, arda Sevdaya söylenen, çok þeyler varda ***Ýnsan oðlu nefsin, neden ezmiyor *** Dilin dediðini, kalem yazmýyor
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.