TÜKENİŞ

Bana bu gün bir düþ ek,
Ýstemem yorgan döþek,
Boy versem baþak baþak,
Mum yaksam ben yarýna,
Bir sevgi diyarýna...

Ýpliðime inci diz,
Aramasýn kimsemiz,
Uzakta kalsýn deniz,
Yalnýz senle baþ baþa,
Yorulsak koþa koþa...

Baksan kahve falýma,
Bir kuþ konsa dalýma,
Þeker ezsen dilime;

Versen bir mavi boncuk,
Olsam sevimli çocuk...

Ayna tutsan yüzüme,
Bir baþ koysan dizime,
Bir ca ! Desen gözüme;

Olur derdime ilaç,
Oynasak bir saklambaç.

Bir ev yapsa ustalar,
Maviye boyasalar,
Ýyileþse hastalar;

Tebessüm dünya deðer,
Ne gam kalýr, ne keder.

Göklere bir ip atsak,
Yýldýzlarla oynasak,
Kaçýp ayda saklansak;

Deseler tutuldu ay,
Ölmek olurdu kolay.

Ateþe su dökseydik,
Güneþe gül ekseydik,
Hiçbir þey bilmeseydik;

Her þeyden kurtulurduk,
Ýnan mutlu olurduk.

Neylersin ki yerdeyim,
Bir baþka diyardayým,
Her gün bir zarardayým

Dünyamýz döndü çöle,
Sevdiðim, güle güle...

Gülün mevsimi geçti,
Son kalan kuþta uçtu,
Bütün çocuklar açtý;

Elde ekmek karasý,
Yan, gönül fukarasý...

Susadýk þimdi kana!,
Kirlendik, yuna yuna,
Aklým ermedi buna;

Ustam söyle bu ne iþ?
Yarýþ bitti ve finiþ...



Hayrettin YAZICI

Sosyal Medyada Paylaşın: