SARI KIZ bölüm üç

Zaman akýp gidiyordu...
Gül huzursuzdu "Biz gidelim; annem merak eder" diyerek çýkýný toparladý.
Çoban Ali ona gülümseyerek "Ellerine saðlýk çok güzel olmuþ."
Nazlý da "Evet yediðim en güzel bulgur pilavýydý" deyip kalktý.
"Kýzlar bende sizinle geliyorum; bu günlük bu kadar gezi yeter."
"Gidiyon mu?"
"Evet Çoban Ali gidiyorum. Çok güzel bir gündü; seni tanýdýðýma çok mutlu oldum."
"Yine gelir misin?"
"Nasip...? üç çalýþýrým; þimdilik hoþça kal."
Üç kýz el sallayýp ayrýldýlar.Nazlý eve gelince evin hanýmý telaþlý
" Aman kýzým geldin mi? Kayboldun sandým dý."
"Yok merak etmeyin; kaybolmam. Çoban Ali yi tanýdým ;onunla oturdum. Elif ler gelince bak beraber döndük.Ýzninizle biraz dinlenmek istiyorum"diyerek odasýna çekildi. Bir defter çýkarýp yazmaya baþladý.Buraya geleli her gün yazýyordu.Bunlarý toplayýp kitap yapmaktý amacý.Kýsacýk bir ömürde yaþadýklarýný aný olarak býrakmak güzel olacaktý.
Uzunca yazdý .Yorulunca uzandý; dalmýþtý.Elif in sesi ile kendine geldi.
"Abla..! abla...!" diyordu."Uyandýrdým ama sofra hazýr;babam da geldi.Yemek yesek."
"Tamam geliyorum Elif."
Günleri güzel geçiyordu. Çoban Ali nin yanýna gidiyor; daðlarý dolaþýyordu. Rabbinin verdiði güzellikleri izlemek; onlarý doyasýya sineye çekmek ve Rabbini düþünmek huzur veriyordu.En güzeli ise çobanýn kavalýný dinlemekti.
Bir gün yine erken gitmiþti.Bülbüllerin sesini dinledi bir süre.
Çoban Ali "Çok mu seviyorsun bülbülleri?" diye sordu.
"Evet çok."
"Bir bülbülün olsun ister misin?"
"Hiç düþünmedim.Ama kuþlar özgür olmalý.Onlarý kafese kapatmak iyi birþey deðil bence.Özgür olmalý."
"Haklýsýn özgür olmalý" diye tasdik etti Çoban Ali de.
"Ben biraz dolaþmak istiyorum."
"Nereye?"
"Þöyle dere kenarýna doðru yürüyeceðim."
"Sende getirdiðim kitabý oku. Ufkun açýlsýn olur mu?"
"Ýyi çok uzaklaþma o zaman."
Dere kenarýnda yürüdü; aðaçlar arasýndan akan suya baktý uzunca .Nasýl da nazlý nazlý akýyordu.Bazen kayalardan atlýyor beyaz köpükler çýkartarak hýzla akýyor; bazý yerde de sakin ve sessiz giidiyordu.Aðaçlarýn arasýndan güneþin ýþýklarý dans ediyor rengarenk ýþýk huzmeleri dereye aksediyordu.
Oturdu çimenlerin üzerine yazmaya baþladý. Yine uzunca yazdý. Çok mutluydu yazdýklarýndan.
Yorgun düþünce uzandý çimenlere. Daldý güneþin ýþýklarýndan olan hüzmelere.
"Ýki günüm kaldý gitme ðe; artýk gideceðim. Bu güzelliklerden ayrýlmak zor ama misafirlik fazla uzun olmaz" diye gülümsedi..
Sonra gül geldi aklýna "Zavallý kýz nasýlda yangýn sevdalý Çoban Ali ye.
Benim buraya gelmelerim üzüyor olmalý onu. Çok üzülmesin biçare." Kapadý gözlerini daldý biraz. Baþýnýn aðrýsý ile açtý gözlerini." Off!" dedi "Yine mi sen; aðrýma san olmaz mý?" diye doðruldu. "Ah! bu aðrýlar."
Çobanýn yanýna uðramadan aðýr adýmlarla geri döndü..
Elif karþýlamýþtý "Geldin mi ablam?"
"Evet geldim Elif."
"Abla rengin solmuþ; ne oldu?"
"Yok kýzým biraz baþým aðrýdý da geçer. Sen neler yaptýn?"
"Hiç... öylesine arkadaþlar vardý."
"Gül iyi mi?"
"Ýyi...???"
"Nasýl iyi? Senin dilinin altýnda bir þeyler var; anlatýr mýsýn?"
"Yok abla."
"Elif anlat lütfen.Gül Çoban Ali ye aþýk deðil mi? Ya çoban oda seviyor mu?"
"Abla ne diyon sen?"
"Gerçekleri Elif; gerçekleri diyorum; ben anlarým.Çobanýn yanýna gitmem Gül ü üzüyor deðil mi?Söyle ona üzülmesin.Ben yolcuyum; Gül se hancý.Çoban onu seviyorsa sorun yok."
"Evet abla askere gitmeden kavilleþmiþler; bekle beni demiþ."
"Eeeee."
"Bilmem? Þimdi geldi askerden ama..."
"Amasý ne?"
"Bende anlamadým sanki Gül e karþý soðuk gibi."
"Nasýl anladýn?"
"Belki seni görünce...?"
"Bak Elif beni unut gitsin. Yarýn gidiyorum. Söyle Gül e tatlýlýkla yanaþsýn çobana. Sevecen olsun,hiç býrakmasýn. Çünkü o çok iyi biri."
"Ablam sen gidi yom mu dedin?"
"Evet gidiyorum. Misafirlik uzadý; bu kadar yeter."
"Ablam alýþtýrdýn kendini. Özleyeceðiz seni."
"Bende kýzým; bende özleyeceðim burayý. Bu güzellikleri, sizleri.Þimdi izin ver odama çýkýp biraz dinleneyim.Baþým aðrýyor."
"Ýyi ablam dinlen. Yemek zamaný ses ederim."

AYÞE KARAN
DEVAM EDECEK...
Sosyal Medyada Paylaşın: