SARI KIZ BÖLÜM DÖRT

Ertesi gün Çoban Ali elinde bir kafesle gelmiþti . "Sarý kýz istemese de biir bülbül tutacaðým ona" diye akþamdan tuzak kurmuþtu.Minik kuþ takýlmýþtý tuzaða.Çaresiz sesleniyordu daðlara... .
Çoban korkutmadan alýp yavaþça koydu kafese. Çok güzel bir bülbüldü.
"Caným korkma; adýn sarý kýz senin" diye konuþtu onunla. Biraz su ve yem koydu yanýna.
Zavallý kuþ deli gibiydi. Nasýl da çarpýyordu yüreciði. Gagasýný öyle açýp kapatýþlarý vardý ki insanýn gönlü dayanmazdý.Çoban Ali karþýsýna geçip baþladý kavalýný çalmaya...Kavalýn sesi biraz sakinleþtirmiþti bülbülcüðü..Sarýlý kýrmýzýlý tüyleri vardý.Hafif rüzgarda dalgalanýyordu.
Kaval coþtukça coþtu ;çaldý... çaldý... sanki daðlara, taþlara, aðaçlara .Koyunlarda sessiz sessiz dinlemekteydi bu sesi.Bazen yanýk havalar ; bazen coþkuluydu .
Saatler çeçmiþ; ama hala sarýkýz yoktu ortalarda. Nazlý ydý beklediði. Sarý saçlarý beline kadar inen bu güzel kýzýn adýný sarý kýz koymuþtu.
Gün geçti. Sýcak tepeye çýktýkça yaktý ortalýðý.Çekilirken daðlarýn ardýna son ýþýklarýný yavaþ yavaþ akþama býrakýverdi usulca. Çoban Ali de elinde bülbülü yöneldi köye... Koyunlar nasýl da biliyordu gidecekleri yeri.Hepsi aðýllarýnýn yolunu tuttu.
Çoban Ali de kendi evinin.
Anacýðý karþýladý aslanýný, koçunu. "Hayrola oðul; buda nesi? Ne iþi var bu kuþun kafeste? Sal hayvaný uçsun özgürce."
"Yok anam; onu birine hediye edecem. Biraz unutsun özgürlüðü; öðrensin kafeste yaþamayý."
"Ah oðul; birini mutlu edecem derken, birini üzmek var mý? Baksana zavallý hayvan nasýl da periþan.Kim bilir eþi mi var, yavrusu mu ? Ayýrdýn onlardan biçareyi."
" Ana yeni yavrulardan bu. Eþi yok ama; vardýr anasý, kardeþleri. Bilirim hasret çekeceðini. Birkaç gün verdim mi sahibine; kýyamaz salar onu."
"Ne diyem oðul? Koymuþsun kafana; deðiþtiremem ki..."
Çoban Ali gülümsedi. Zor yaptý sabahý. Yine kattý sürüsünü önüne; karabaþýn eþliðinde. Sarý kýzý da kafeste koyuldu dere kenarýna.Ýçli içli çalmaya baþladý kavalý.Karþýsýnda kafeste sarý kýz ,kurdu,kuþu sanki huþu içinde dinlemekteydi.
Zaman geçmiþ; yine yoktu. Ne gelen; nede giden vardý. Zor geçti gün çobana."Ne olmuþtu? Niye gelmiyordu?"Nasýl da alýþtýrmýþtý kendini.Ýyi bir dost ,iyi bir yarendi.
Daldý gözleri akan suya. Sanki hayali dolaþýyor; sarý kýz saçlarýný yýkýyordu nehirde. Yüreði burkuldu birden "Nerde sin sarý kýz; nerde sin söyle?"
Yoktu iþte; gelmemiþti bu günde. "Gidince sormalý ne oldu acaba ? diye erken topladý sürüyü;koyuldu yola. Þaþkýn yürüdü karabaþ da. "Henüz gün dinlenmemiþ, gitmemiþti daðlar ardýna. Neden dönüyorduk ki köye?"
Anacýðý da Çoban Ali yi görünce meraklanmýþtý . "Oðul erken geldin; ne oldu ?".
"Heç bi þee ana; öylesine sýkýldým biraz."
"Seni sýkan ne koçum; söyle anana?"
"Bilmem ana; þu muhtarýn misafiri sarý kýz var ya..."
"Eeee ne olmuþ ona? Ýþi ne seninle oðul ?"
" O hep gezmeðe gelir;uðrardý. Biraz sohbet ederdik. Ýki gündür yok. Sýkýntým, merakým ondandýr."
"Hay Allah güldürdün beni oðul getmiþ o kýz."
"Nasýl... getmiþ mi?"
"He ya; artýk misafirlik uzadý deyip getmiþ dün."
Hani derler ya dünya baþýma yýkýldý diye. Çoban Ali de öyle olmuþtu.Yýkýlmýþtý dünyasý."Nasýl olurdu; nasýl gediyom demezdi ? .Heç olmazsa bi alasmaladýk der insan."Dondu kaldý öylece.Yanmýþtý; sanki içi,dünyasý kararmýþtý.Daha bir hafta olmamýþtý tanýþalý.Birini bu kadar özlermiydi insan?
"Oðul eyi misin?"
"Heee eyiyim."
" Soðuk ayran getirivedim içiver bi. Ýçin yanmýþtýr sýcaktý bugün."
"Sað ol anam, sað olasýn."
O an kapý çalýndý...
"Koca ana evdemin?"
"Gel Gül kýzým; gel evdeyiz."
"Ali yi gördüm de... Emanetin var diyem dedim.Ali neyin var;eyimin?"
"Ya iyiyim; ne emanetiymiþ o?"
"Heç þu Nazlý Haným vardý ya..."
"Eeee ne olmuþ Nazlý ya?"
"Dün getti. Sana kitaplar býraktý okusun deyi.Vedaya gelememiþ selam býraktý.Bak bunlar senin.Birde zarf var nedir bilmem merak ettim amma açmadým."
"Ýyi yapmýþsýn sað ol Gül; ver bana onlarý."
Kitaplara baktý. "Okurum" diyerek zarfý inceledi."Yanlýz okumak isterim" diye içeri girdi.
Gül kalakalmýþtý...
"Koca ana ben gideyin."
"Otursa dýn kýzým."
" Yok... sonra yine gelirim. Hoþ çakalýn."
Caný sýkkýn ayrýldý, gözlerinde yaþlarla "Ne oluyordu Ali sine?"
Ali içeri girince zarfý açtý hemen. Zorda olsa okumaya baþladý mektubu.

66666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666

Sevgili Çoban Ali (Diye baþlamýþtý söze.)
Seni görüp tanýmam hayatýmýn en güzel anýsýydý.
Yeþillikler içinde; suyun kenarýnda çaldýðýn o güzel kaval sesi bana hep cenneti anýmsattý.
Allah senden razý olsun.Çok kýsa da olsa mutluluðu yaþadým yanýnda.Hiçbir þey düþünmeden yaþamak ne güzelmiþ.Sen tattýrdýn bu duyguyu bana.
Sana veda edemedim... edemezdim. Belki bu güzel büyü bozulurdu. Hayalimde kavalýn sesi ve sen olacaksýn daima. Gülen yüzün ve yýldýzlarýn parladýðý gözlerinle seni hiç unutmayacaðým.
Ben Ýstanbul a dönüyorum. Adresimi yazdým belki bir gün lazým olur; bir þeye ihtiyacýn olursa diye.
Seni önce ALLAH A sonra Gül e emanet ediyorum. Biliyorum ki seni çok seviyor ve sende sev onu. Ýnanýyorum ki mutluluðun yolu onda. Þimdilik hoþça kal.
Yaþadýðým güzellikleri hiç ama hiç unutmayacaðým.
Sarý kýzdan sevgiler sana...



66666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666

Ali göz yaþlarý içinde zor okudu mektubu...



AYÞE KARAN

DEVAM EDECEK
cumanýz mübarek olsun
Sosyal Medyada Paylaşın: