BEN BEN DEĞİLİM
kimi kimsesi olmayan bir yalnýzlýðýn,
sesi kesik, gözü bakar kör, köþesiydim,
öyle saatlerce, sesini yutmuþ,
camýn ardýnda, boþluðun boþluðuydum ,
bazen gelir, akýlda ki tutsaklýðýma,
ne zaman derim, ne zaman?
esaretin bedeli, ruhun özgürlüðü,
düþer, ay gibi, kör karanlýk gibi,
güneþi beklerken, düþ’ün ardýnda,
iç benliðimle alýp alýp veriyordum,
tüm kalbimle söylüyorum,
bir de inanýyordum,
unutulmuþ bir nehir, akmaz mý?
suyunda nilüferler açmaz mý?
kýsmet deðilmiþ deyip, balýklar uçmaz mý?
sorular sorulara, havada cevapsýz kalýr,
taki! evrene, güneþe, selam verene,
esen deli yel’e sýrtýmý dayayana,
koþturan kopuk kopuk harflere,
dimaðda cevap , ben ben deðilim ki!
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.