Bu kentin kirli sokaklarýna Nasýl uzanabilirim boylu boyunca Titrek sokak lambasýna Anlatamadým ki kendimi Gözlerimden süzülen hüzünlü yaþlar Parçaladý içimi sensiz akþamlarda Laf anlatamadým yüreðime, ellerim titredi Ýki satýr þiir yazamadým sana dair Kýrýyorum kalemimiý orta yerinden Oracýkta kalýyorum sessiz sedasýz Kalkmak istesemde masamdan Sendeliyor bacaðým Masadaki soðumuþ çayým dökülüveriyor Nasýl bir boþluk sensizlik içimde Böyle kurþuni zamanlarda… Geçmez dakikalar,kasvetli zamanlar Senin için aldýðým güller solar elimde Yalnýzlýðým kucaðýnda Hazan yapraklarý gibi uçar gider avuçlarýmdan Ayak izlerin silinse de bu kentin sokaklarýndan Terk ediþin aðýrlýðý ilk günkü gibi durur Tehditkar sözlerin hafýzamdan silinmez Bu gece kurtulabilirim dertlerimden Bu gece yalnýzca senle olmalýyým Zifþri karanlýkta ýþýklardan yoksun Varsýn kelimeler yoksul kalsýn boðazýmda Sessizliðe kavuþan gözlerim Karanlýða mahkum ay ve gece gibi Yýldýzlar ise sürgün yemiþ Birbirilerine teselli oluyorlar sabaha dek 🐋🐋🐋🐋
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.