Sevdam düþünce yüreðimden Acýmasýzca,yenildik zamana,her þey bitti Hüzün yaðmurlarý gözümde Bir tek bu þehirden arda kalanlar var yanýmda Siyah beysz birkaç fotoðraf, biraz da tebessüm kaldý Karadenizin dev dalgalarý gibi bu duygularým Her seferinde kýyýlarýma vururken Çok daha fazlasýný götürüyor yüreðimden Sen misin yaman,ben miyim der gibi Ömür hep sevdanýn peþinde geçiyor Ardýma dönüp bakmýyorum Yüreðimde zaten dolu acýlarým Öðrenecek,alýnacak ne ders varsa almýþým Sadece gideceðim yön belli deðil yürüyorum Aþk,büyük konuþmamayý öðretti bana Artýk selamý sabahý nerede keseceðimi biliyorum Hepsini içimde buluyorum Aþk’dan daha büyük öðretmenim olmadý Nedense hep onun dersinden sýnýfta kaldým Yalnýzlýk kokan gecelerin içinde kayboldum Üstelik saçýma düþen aklarla Belki de ilk karþýlaþmam Sevdam demek ki kemale ermedi! Bu þehirden ne kadar uzaklaþýrsam Yüreðim az acýyacak biliyorum O yüzden gözümün kenarýndaki çizgileri Saçýmda ki aklarý seviyorum Benim ne yaþamýþlýðýmý göstergesi onlar Ömürden geriye onlar kalacak? Aþký damarlarýmda kan yerine gezdiremedim Bir damla olup semada Aþký doyasýya yaþayamadým Yüreðin dalgalanmasýna ne denir? Ne denir bir gelip, bir giden duygulara Yoksa bendeki bu yürekte Sen olmasaydýn eðer Çoktan uçup konmuþtu bir dala…
🐬🐬🐬🐬 Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.