Dün gibi gidiþin Gün gibi gülüþün Eksilmez uykuda düþün Her gece irkilerek Uyanýr anarým gülerek Sen öyle iþlemiþinki ruhuma Söküp atmaya çalýþmak boþuna Kýrmýzýlý beyazlý entarinle Karþýmda duruþun zihnimde Gitmiyor bir türlü Oturuþun pencere önünde Bazan sýzlanýrken özleminle Bazan kahrederim kendime Dilim varmýyor bu gaflete Kader deðilmiþ demeye Ahýnmý tuttu bilmem Öyle bir aymaza düþtümki Yaþamým zehir oldu sanki Senmi beddua ettin bilmem Yoksa kadermi bu çilem
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Erkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.