MİSAFİR

MÝSAFÝR

Kimi köþkte oturur,kimi kara çadýrda
Kimi kuþ tüyü yatak, kimi tahta sedirde
Kimi kutlu þehittir Uhud ya da Bedir’de
Mümin cennete gider cehehennemeyse kâfir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir

Kabil’in soyu gelip hükmederken acuna
Müþrik , zulüm atýyla saldýrýrken bacýna
Mazlumlarýn göz yaþý gider Rab’bin gücüne
Balçýk kaplarsa þemsi cihaný kaplar zifir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir

Merhamet aðacýnýn yapraðýna zenk düþmüþ
Ortadoðu kan aðlar akbabalar üþüþmüþ
Köpeklerle çakallar sözde konup bölüþmüþ
Gidiþ gidiþat deðil,yakýndýr sanki âhir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir.

Kararmýþ gönüllere riyakarlýk taht kurmuþ
Kardeþ kardeþi yiyor yamyam gibi kudurmuþ
Dost maskesi takanlar daim arkadan vurmuþ
Ýrin akar kalplerden kirlenmiþ bâtýn, zâhir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir.

Nefret masadý ile yürekler bilenmiþken
Yediðimiz lokmalar harama bulanmýþken
Küfür pelesenk olup dillere dolanmýþken
Susmayýn cevap verin söyle var mý bir tahir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir

Anka kuþu musun sen burnun Kaf’a deðiyor
Olgunlaþtýkça baþak baþýn yere eðiyor
Topraktanken hamurun senden kibir yaðýyor
Aslýn bir damla sudur ne zümrütsün ne safir
Dünya denen gurbette insanoðlu misafir.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
AL YANAKLI KÝRAZLAR KÝTABIMDAN
Sosyal Medyada Paylaşın: