Yine kýrýk bir sevda þarkýsý çalýyorlardý! Eskilerden; çok, çok eskilerden…
Yine badem çiçekleri ayazlarda kalýyordu, Mevsimini þaþýrmýþ sevdalarýn, yolcularý gibi.
Gece ve gündüz denkti. Yeþile dönüþürken baharlar, pembelerden, Nisan yaðmurlarýný beklemeden gidiyordun sen, Topraklarýna sen ektiðim gönül ülkemden. Oysa ben hazýr deðildim gidiþine… Sense rüyalarýný koymuþtun avucuna Ve yemin etmiþtin benim baþýma Tükenmeye yüz tutan umutlarýmý da alýp götürmeye
Devrimiz kapanmak üzere artýk Utanmýþlýðýmýz kendimizden deðildir asla.
Masallar diyarýna devrettiðimiz þiirler Unutur olmuþ, neler anlatacaðýný. Ýçimizde son güzün, ilk adýmlarý Gözlerimiz, bir kelebek ömrüne takýlmýþ Zamaný geçmiþ sandýðýmýz bir melodi Yine yer ederken yüreklerimizde Yorgun gönül karanlýðýmýza, ýþýk tutar olmuþ Gümüþ þamdanlý özlem mumlarý…
Ve þimdi yine baharlarýn baþlangýcý yüreðim aðlama mevsiminde Yani senin gidiþinin tarihlere geçtiði saatler…
Giderken býraktýðýn acýlarý ve kederleri büyüttüm Sen diye damlayan gözyaþlarýmla. Bir kokun kalmýþtý, köþe bucakta Bir de sana dair eski þarkýlar, Ve yine ayazlarda kaldý badem çiçekleri Ve öldü, yüreðimdeki sevda kozasýnýn kelebekleri…
Ama yinede yollarda kaldý gözlerim gittiðin o günden beri Mutlaka gittiðin gibi döneceksin… Ve sen döndüðünde Ayazlardan kurtulacak Gönlümün badem çiçekleri Ve yeniden hayat bulacak Yüreðimdeki sevda kozasýnýn kelebekleri Biliyorsun deðil mi?...
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.