Bir kuþ gibi Yeryüzünü görerek Hatta eðlenerek Dönüp durmak isterdim Berrak göller denizler nehirler Kýmýldayan þehirler Çölde kaybolan çiçekler Hýrçýn dalgalarý Yaralýymýþ gibi yalnýz daðlarý Gelip geçen yolcularý Yollara düþenleri Hepsini her þeyi görmek isterdim Ayrýlýklar kanatýrdý günleri Kal diyordu yeþil topraklar Nerede yaþýyorlarsa Oraya benziyordu insanlar Kýrýlgandý naif kalpleriyle kadýnlar Geceyi ay ýþýðý seviyor Örtüyordu karanlýklar utançlarý Gölgesiyle insanlar gecede kayboluyorlardý Yeryüzüne baktýkça çoðaldý sesler Herkes , her þey sesiyle vardý Kendimi býraktým kuþun gözlerine Mezar gibi þehirler , bomboþ araziler Yanýlgýlarýyla yaþayan insanlar Kefenleriyle yeryüzünden kopanlar Donmuþ bir göl gibiydi mutsuzluklar Anlamaktan, görmekten yoruldum Kendi gözlerime döndüm Hayatý artýk anlamýþtým Fakat çok geç kalmýþtým Sela sesiyle duyuruldu ölümüm..
Mustafa kaya 04.02.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.