Bana Hayatı Öğreten Adam

/dipsiz kuyularýn emsalsiz sýðýnaklarýnda
müebbet bir sürgündür hayat/
.
.
.
turkuaz hayallerin kaldýrýmlarýnda yürürdük hayatýn
gecenin esmer teninde yaþardýk sevgimizi
ay ýþýðýna asardýk sevincimizi
ay,
tenimizde doðardý
mutluluk
yýldýz yýldýz düþerken saçlarýma
sen
gülümserdin


þimdi
asi bir kaçkýndýr yüreðim
linç meydanlarýnda hüzzam bir sevda
faili meçhul bir hüzün asýlý kirpiklerime
ve tel örgülerle çevrili
siyaha sevdalý gözlerim..


sensiz narin bir sýzýdýr ruh üþümelerim
ve esrik bir rüzgara savrulu hayallerim
kýrýlgan çocukluðumun ihtiyar aðrýsý
beli bükülmüþ acýlarla yoldaþ

çöl yangýnlarýmýn bozkýrlarýnda düþlediðim özgürlük
…gitmiþtin…
bana sevgiyi öðreten adam
…gitmiþtin…



Aþkýn namütenahi gülzarýndan koparýldýðým gün nazenin bir gül gibi aðlamýþtým. Ama sensiz geçirdiðim her an bir þebi yelda kadar aðýr ve sýkýcý.. Patlamaya hazýr bir volkan gibi olan belleðim, alabildiðine azad, cevher dolu, hýzýr dolu günlerin muþtusunu fýsýldýyor....

Gitmiþtin! ! !

3/3/2007
Büþra Arslan Meçin

Sosyal Medyada Paylaşın: