DÖNGÜ
Bir mezarýn yanýnda bulmuþlar seni.
Yeni filizlenmiþsin,
Kökün kendinden derin…
Can çekmiþsin ölüsünden, hayatta kalanýn;
Can vermiþsin bir ölümlünün hevesinden.
Bir saksýda bulmuþlar seni
Kokun güzelden hýzla uzaklaþmýþ
Bir lokmada yutuvermiþ baþýný bir koca böcek
Geride kalanýn çöp kutusunu boylamýþ…
Bir çatýda bulmuþlar seni
Kedi parçalamýþ takýlý kaldýðýn gaganýn kuþunu
Uçabiliyor musun diye dürtmüþler,
Büyüksün diye korkmuþlar,
Atmýþlar topraða, bir taþ alýp ezmiþler.
Bir gölgede bulmuþlar seni
Kolun kýrýk, bacaklarýn zayi,
Karnýndan sýzan canýndan mayi,
Hemen oracýkta bölüþüvermiþler bedenini kardeþ payý
Parçalarýn karýncalarýn akþam tayýný…
Bir adamýn üstünde bulmuþlar seni
Týrmanýp dað gibi, çýkmýþsýn ense denen zirveye.
Yaþasýn demiþsin, iyi ki yaþýyorum…
Tam o vakit, bir zelzele olmuþ,
Devrilivermiþ kan içinde beden olduðu yere.
Karýþývermiþ yer, gök,
Toprak üstü her þey girivermiþ içine
Önce adam teslim etmiþ,
Çok sonra sýra sana gelmiþ.
Tüh, demiþsin.
Yine durmadý durduðu yerde…
Bir mezarýn yanýnda bulmuþlar seni
Yeni filizlenmiþsin,
Kökün kendinden derin…
29.01.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.