Bir sabah uyanýp pencerenin karþýsýna geçtiðimizde Dýþarýda yaðan karýn güzelliðini, Tüm kirleri beyaza bürüdüðünü göreceðiz. Zamanýn alýþtýrdýðý o bütün çirkinlikler, Tek renk olmuþ; beyaz, bembeyaz. Sanki aðaçlar yapraklarýný hiç dökmemiþ Yeniden yeþillenmiþ gibi hissedeceðiz.
Sonra dünü, bugünü ve yarýný yaþayacaðýz. Buðulu gözlerimizde… Ve keþkeler. Bir sürü, dolu dolu keþkeler. Yalnýz geçirilen gecelere, harcanmýþ gündüzlere. Elimize batan gülün dikenine aldanýp, Gülden vazgeçiþimize… Keþke diyeceðiz keþke, “Yitip giden ömrümüzü sevda üstüne demleseydik.” Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.