ARARKEN KENDİMİ GÖKTE

Hazanýn mefkûresi
Sessizliðin girift köþeleri
Kayboldukça yer gözümün önünden
Uzak kýlýndýðým zemherinin
Dondurucu sesinde uyuya kalmýþ bir gelinciðin
Öfkesine eþlik eden bir papatya tarlasý
Ve iþte öykündüðüm tabiat
Uyamadýðým hasat
Yandýðým kadar verdiðim zekât
Ýlahi Aþkýn nefsime engel olduðu bir gerçek
Yoksa nasýl geçerdi hayat…

Bir ömür açlýðýmý bastýrdýðým sabýrlý fýtratým
Ve nazenin bir gülüþe odaklandýðým
Her daim kendimi bulduðum arpa ambarý
Varsýn olsun ölümüm sevgiden
Nihayetinde el sýkýþtýðým izafi gölgem
Ayrý düþse de gövdemden
Haksýzlýðýn nazarýnda
Hakkýma duyduðum aþk ve sadýk mizacým
Kölesi olmaktansa dünyanýn ve nefsin
Nefesimi tuttuðum bir düþ gibi
Ýçerlediðim ömrün güftesi
Nazenin notalarla dolu heybem.

Aþkýn amberi
Sözcüklerden ördüðüm bir mabedi…
Kýlýksýz bir zat olmak ne ki?
Kibirden yoksun bir düþün yolcusu
Yarenim aþk ve kalem
Zabýt memuruna benzedim gitti
Zatý muhterem evren
Þahsýna münhasýr nice söylem
Gökte saklý bir bulut gibi nimet bildiðim
Rahmeti ve sevgiyi
Ekerken yeryüzüne
Ararken kendimi gökte
Bulduðum iþte kendimce þiirin her dizesinde…

Sosyal Medyada Paylaşın: