KİRAZ AĞACI (23)

Ocaðýn 20’sini geçtik,
havalar burada günlük-güneþlik!
Daha vakit var,
yanýltýcýdýr bu kýþlar;
Sen uyma bu havalara,
köküne çektiðin umut suyunu
sakla bahara
olurmu?
Erken güvermeye baþlama sakýn,
sende benim gibi
gelecek gerçek güneþli günleri
bekle Kiraz Aðacý’m!

Dünün acýsý, bugünün sýzýsý
beni alýp-götürüverdi bir yerlere;
Ülkemde 16 yaþýnda Bahadýr Odabaþý
atlayýp intehar etmiþ 18.nci kattan,
babasý Kanun Hükmünde Kararname ile
4 yýldýr haksýz hapiste yattýðýndan...
Diðer bir týp öðrencisi, adý Enes Kara;
Nur Cemaati’nin dinsel baskýlara dayanamamýþ,
babasýný suçlamýþ, yakmýþ kendini,
ardýnda da bize bir video býrakmýþ.
Fotoðrafý ona benzediðnden mi neden
hatýrlayýverdim birden.
Kaiser-Lautern’li Yasin’i(*)
birazdan sana onu anlatacaðým
Kiraz Aðacý’m.

Düþünebiliyormusun sen,
koca gövdenin
tek bir çekirdekten
geldiðini senin?
Bende öyle tek hücreli tohummuþum,
ana karnýna konmuþum.
Seninki Toprak ana,
doðansa güneþ, su ve hava.
Hiçbiri hiçbirþey beklemiyor senden,
ne onlardan sorumlusun sen,
nede tohumlarýna
yani çekirdeðinden yarattýðýn fidanlarýna.

Ama
babaysan sorumlusundur tüm çocuklara.
Yalnýzca kendini düþünmeyeceksin,
baþkalarýnýn da “Can” olduðunu bileceksin
dokunmuyorsa iyiliðin onlara,
kötülükte etmiyeceksin!

Ýlkin tarihleri
gerçek sýrasýna koymam gerekli;
Ben burada 10 yýldýr emekliyim,
bir yandan da dertliyim.
Sýkýntým parasýzlýktan-falan deðildir,
yalnýz ve kimsesizliðimden gelir.
30 yýl boyu çok iyi çalýþtým,
kendi muayenhanemde paraya-para kattým.
Hani ressam olmayý düþünürken,
olunuyormuþ meðerse birden
“Meþguliyet ile Tadavi uzmaný”.
Buraya, Almanya’ya, Krautheim’e geliþim bile raslantý.
Gönül eylendirmek, kýz, lisan ve gençlik sefasýnda
her yýl Fransa’da
Baðbozumu yapardým
Kiraz Aðacý’m.

Yýllardan 1972;
“Baðbozumu 1 ay sonra!”
deyince þarap kooparatifi
kalýverdim Prene Daðlarýnda, eli baðrýnda.
O yýl kýþ kýraðasý varmýþ
ve üzümler henüz hammýþ.
Etrafta sürüneceðime parasýz,
bu “Özürlüler yaþam merkezi”ne geldim bende, rýzasýz.
Geliþ o geliþ Kiraz Aðacý’m,
40 yýldýr burada çakýlý kaldým.

Emekli maaþýma ek 500 Yuro’luk iþ bulma hevesi ile;
-Vergisiz-faturasýz devletin emeklilere hediyesi de-
2015 yýllarýnda
“Haydi bir Kayserslautern’e gideyim.”Dedim.
Hem unuttuðum fransýzcamý ilerletirim,
-Fransa orada kapý-komþu da-
hem bir iþ bulurum,
hemde eðlenmiþ olurum.

Ýþ için bir muayenehanenin kapýsýný çalýnca,
birinde bir ilgi-bir israr;
“Kalacak yer bile var”
Teklifini de alýnca,
fýrsatý kaçýrmadým,
ve Yasin’i de
bu tedavi yerinde
ilk olarak tanýdým.
Kiraz Aðacý’m.

Yasin gündüz pantolon, gece entari giyiyor,
dertli anne herþeyi biliyor,
babasýný küçükken uyarmýþlar,
kabul etmeyince geç kalmýþlar.
Almanya’da ergenlikten önce
gençler ameliyat ve hormon tedavisi görünce,
cinsiyet deðiþtirmek mümkün
ama bir Türk’ün?

Bu bir!
Ýkincisi ise seni ne kadar üzecek kimbilir?
2010 yýllarýnda yeni bir olay!
Söylemesi kolay;
15 yaþýnda bir türk
ve zekasýnýn üstünlüðü ise çok büyük,
testler 120 ün üstünde, bazende 150’lere vuruyor.
-Almanza”da normal zeka derecesi 60 ila 80 oluyor-
Babasýna ispat ve durumu anlatmak için hemde,
kendi zekamýda ölçtürdüm bende;
72!
Onunki ile mukayese nedir ki?

Ailesine 800 yuro teþvik parasý,
çocuða birde aylýk 400 yuro ceplik cabasý;
“Salem” denilen lüks bir yatýlý okulda karþýlýksýz burs,
Baba ise sus-pus,
dinlemiyor ne söylesem;
“Günahtýr-yazýktýr, Allah’dan kork” Bile desem;
“ Okul kýz-erkek karýþýk mý,
yemekler “Helal” mý,
mescidi varmý,
oturaklý mý helalar?”
Aman Allah’ým ne abuk-sabuk sorular!
O günden beri bu çocuðu birdaha görmedim,
bir cami de hafýz olduðunu öðrendim.
Eðer doðruysa rivayet;
“Allah, allah!” diyerek
aþþaðýya atmýþ
kendini yüksek bir binadan,
ölü gövdesini bizelere býrakmýþ,
hiçbir iz kalmamýþ bu yüksek zekadan,

Dediðim gibi;
Baba isen sorumlusundur tüm çocuklara.
Düþünmeyeceksin yalnýzca kendini,
baþkalarýnda da “Can” olduðunu bileceksin
dokunmuyorsan iyiliðin onlara,
kötülükte etmiyeceksin!

Seni üzdüm bu kadar,
için açýlsýn diye
þenlendirelim þiiri bir güzel haberle;
Benim 1 yaþýnda Sami adýnda torunum var,
fidanýmýn fidaný yani!
babasýna soracaðým,
Ýzin verirse belki,
fotoðrafýný bile koyacaðým.
ve altýnada þu þiiri;(**)

„Anasý bir oðlancýk doðurdu bana;
kaþsýz, sarý bir oðlan,
masmavi kundaðýnda yatan
bir nur topu, üç kilo aðýrlýðýnda.

Benim oðlan
dünyaya geldiði zaman,
çocuklar doðdu Korede,
sarý ay çiçeðine benziyorlardý.
Makartýr kesti onlarý,
gittiler ana sütüne bile doymadan
Benim oðlan
dünyaya geldiði zaman,
çocuklar doðdu Yunan zindanlarýnda,
babalarý kurþuna dizilmiþ.
Bu dünyada ilk görülecek þey diye
demir parmaklýðý gördüler.

Benim oðlan
dünyaya geldiði zaman
çocuklar doðdu Anadoluda,
mavi gözlü, kara gözlü, elâ gözlü bebeklerdi.
Bitlendiler doðar doðmaz
kim bilir kaçý sað kalýr mucize kabilinden.
Benim oðlan
benim yaþýma bastýðý zaman,
ben bu dünyada olmýyacaðým,
ama harikulâde bir beþik olacak dünya,
siyah,
beyaz,
sarý
bütün çocuklarý
sallýyan
mavi atlas döþekli bir beþik.“

(*) KÝRAZ AÐACI (21)’in son kýtasý.
(**) Þair Nazým Hikmet’in “DOÐUM” þiiiri.

Sosyal Medyada Paylaşın: