İNSAN OLMAK (17)
Bende babayým bre ar’sýz!(*)
Üç oðlum var herbiri birbirinden baðýmsýz;
Özel hayatlarý, üniversite, lise ve çocuk yuvasý...
Hiçbirinde baský yapmadým onlara hey akýl fýkarasý!
Bende babayým bre soyadý Kara!
Huzur, özgürlük, sevgi verdim bu dünyada onlara;
Göktemi yerdemi onlar cennet yada cehennemi bulur,
yolunu kendi seçen yalnýz kendinin kuludur.
Bende babayým bre nurcu adam!
Aile dediðin senin ne demirbaþýn, nede dükkan;
Baský yapmayýp-býraksaydýn,
kendi yenilgini kendine saklasaydýn,
oðlun okur doktor olurdu,
kalbin-hayatýn nurla dolurdu.
Bende babayým bre yüz karasý!
Rüyana girmeyecek mi onun hatýrasý?
Nasýl bakacaksýn þimdi
karýnýn, çocuklarýnýn, komþularýnýn gözlerine?
Eðer oðlunla birgün ahirette karþýlaþýrsan;
Yüzünü iyice kapa ki,
hakketmediðin tükürüðünü yeme ondan
bre zavallý adam!
(*) Halkýn Kurtuluþu Partisi avukatlarý tarafýndan hakkýnda kamu davasý açýlan baba;;"Aileme yapýlan haksýz saldýrýlardan davacý olacaðým!” dedi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.