YİNE EFKÂRLANDIM...
Yine efkârlandým daðlar misali,
Bulutlar baþýmdan eksik olmuyor.
Ben kurtuldum derken, gençlik hayâli
Çýkar gelir ama, yeri dolmuyor.
Kanýma iþlemiþ bir zehir var ki;
Yüreðim azapla gün gün eriyor.
Udumun telleri akortsuz sanki;
Çile, bam telimi an an geriyor.
Yapraklar yaðýyor sonbaharýma,
Mevsimler ömrümü kýþa itiyor.
Toprak göz kýrpýyor ah ü zarýma,
Yýllarla yarýþým artýk bitiyor.
Yýkýyor gönlümü kapkara mazi,
Harabeye döndü her þey içimde.
Ruhum sanki bin yýl savaþan gazi,
Her savaþta dertler baþka biçimde.
Çýk ey gönlüm "bun" dan; zaman sürecek,
Umudu terk etme, ferah ol biraz.
Her kýþýn sonunda bahar gelecek,
Þayet ömrün varsa, önün yine yaz...
29.12.2013 Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.