Bir zamanlar Malatya’da yaþýyorduk. Kayýsý toplamaya çalýþýyordum. Emel Ablamla beraberdik. Güneþin sýcaklýðý her güne raðman ,artmaya devam ediyordu. Bazen sýcaklýk öyle çoktur’ki sanki bir ateþte yanýyorduk: Cehennemin ileti bile bu kadar deðildi. Yavuz diye seslendi. Aaa! Emel ablam çaðýrdý. Sanýrým biraz yorucu geçiyor her zaman’ki gibi; Komþumuzun oðlu said’de geldi. Bugün yorgunluk nedeniyle bugün iki kasaya yakýn toplanmýþtýk. Babam yolculuktaydý. Henüz gelmedi biraz sýkýlýyordum. Emel abla bizim en büyüðümüzdü: Bende onun bir küçüðüydüm. Babam:Çýnar’da biraz iþleri falan vardý. Nasýl bende kayýsý toplamaya bayýlýyorum. Ye ye, doyum olmaz . Emel Abla sinirli bir þekilde tokadý yapýþtýrdý bana , _Yavuz iki kasa kayýsý’yý sen mi ? yedin? Doðru söyle bana, _Evet _Kardeþim sen hepsini yerken hiç düþündün mü?Bizi _ Ama abla çok güzeldi ya, Hal mesele konu bitti: Bende Lale diye bir ablayla tanýþtým. bana güzel bir dile þiir okudu. MEHMET SAÝT KAYA Gazeteci/Yazar E.mail Mehmetsaitkaya812@gmail.con Ýnstagram gönülden _gelen_dostluk kitap Köþe yazýsý Tarih 18 Ocak 2022 Saat.16:05 Batman Edebiyat Gazetesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET SAİT KAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.