Ufkun mavisi denizle birleþtiði anda, Göztepe köprüsünün Kadýköy ayaðýnda, Kýrmýzý akar yukarý, sarý da aþaðý, Ama mavidir, aslýmý yazan satýrlara...
Biraz alkol ve de biraz þiir tadýnda dizeler, Rýhtým’ý aþk duraðý yapar, derbeder... O Rýhtým’da esen sevda yelleri, kulaðýmda çýnlayan aþk þarkýlarý götürürdü beni bilinmez, diyârlara...
Hissettikçe, diyârý harika, Ölüm tadýnda bir uyku olacakmýþ gibi, Uyuyasým geliyor, her saniyemde kat be kat... Sanki, direncim kýrýldý, yaþama karþý. Öyle hissediyorum þimdi... O his ki diyârý birbirine katan, boynuma dolanmýþ bir, urgan misâli, ansýzýn çekip gidecekmiþ gibi, anlaþýlmýyor.
Ben de, diðerlerimiz de... Yitirdiðim tüm duygular ve yitip giden sevincim ifadesiz kýlýyor beni, kimseler duymuyor, duysa da zaten anlamýyor... Unuttum aþk nedir? yitirdim özlemeyi, þiir tadýnda alkollü Rýhtým’da savrulmak istedim...
Ufuktaki mavi ve deniz, hayatýmý siz þekillendirdiniz... Aslým mavi, ölüm mavi, ben mavi, mavi benim ben!
Efe Ulaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
efeulaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.