Tarifsiz

Düþündüðümde seni, (düþünmesem de)
Göðüs derimin altýnda, sine denilen yerde
Sanki görünmez demir diþli bir tarak
Yukarýdan aþaðýya doðru çiziyor kalbimi
Akmasa da kaným, bir hüzün dalgasý
Gözlerime doðru hücum ediyor
Elimde olmaksýzýn
Öylece kalýyorum sana doymaksýzýn

Ramak kalýyor aðlamama
Býrakmýyorum kendimi duygu seline
Aynalara görünmeden
Bende beni bilmeden

Sustukça susasým geliyor
Sustukça seni söylüyorum içimden
Daha bir güzelleþiyorsun gözümde
Aþkýn dal veriyor kalbimin köklerinde
Yaprak yaprak yeþeriyor duygularým

Yeter mi sonsuza dek bakmak
Doyumsuz güzelliðine
Kelimeler yetersiz derler, deðil
Sýðdýramýyorum ki seni bir yere

Hele sen, düþtün ya gönlüme
Kuytu bir yere düþen güneþ misali
Ve karanlýðýnda akþamýn siyahýný gümüþleyen
Çehrenin utangaç kýzýllýðýný yýldýzlardan koruyan ay gibi
Denizin ruhunu gecenin siyahýndan kurtaran
Ateþ rengi kuþanmýþ yakamoz gibi…

Sen varken gölgesi evrene eþ
Seninle yaþar kalbim seninle açar çiçek
Görmesen, duymasan bilmesen bile
Seninle doðar güneþ

Muharrem Delibaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: