Koþarken bir yaz gününde Sabahýn erkeninden davul zurna çalar gibi Ayaðýna çaðýrdýn en nefis kokunla sen Her geçenin nefesinden sindin sinesine, Buram buram, baþta ben.
Duydum iþte kokunu ben Ýçe iþleyen çaðrýný Geldim yanýna þaþarak Doyumsuzca çekerek kokunu içime Duydum, ruhumda kalp aðrýný
Sen mi bensin ben mi senim bilemedim Nefis kokunla sen’deledim Arkadaþ eyledim seni doðama beledim Endamýný gözüme yaprak yaprak sürmeledim Dikenine gül’düm, aþkýný bende’ledim Her koþtuðumda selamýna durdum hürmetle
Aylar sonra kýþýn, görünce çýplak dallarýný Ýlk aþkýmla ayný selamýmý vererek Ýçten içe aðladým sana Çok üzülerek Ah bu yürek!
Müjdeledim bildiðini, düþünme diye eksildiðini Unuturum sanma rüzgâra kesildiðini Söz verdim sana aynen “Böyle dedi þair.”: Kýþ dediðin nedir ki baharýn yanýnda Niye benim gibi saçýn baþýn yolarsýn?
Ýnadýmýn kokusu sinsin sinene Yeniden yeniden yeþersin yapraklarýn Âdem’den bu yana tüm ruhlar yaþar bende Sen aldýðým her nefeste benimle yaþarsýn. Þiirimsin sen, diriltirsin doðayý
Seher yeli uðrasýn eþlik etsin sana. Ver kokunu, salayým dört bir yana Çek gözüme sürmeni yeþile doysun Kabuðun merhem olsun sözüme Ýlham gelsin, bu kýþ gününde Þiirimin taze ve yeþil katý sarsýn seni.
Muharrem Delibaþ 5-6.01.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
küntagsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.