Özgürlüktür ölüm, Ben sandýðým beni benden kurtaran…
Görmediðim, bilmediðim bir âlemden, Ete kemiðe bürünüp göründüm. Sanki ben miydim görünen? Ete kemiðe bürünen ben miydim?
Kim neden gönderdi Neden bir görüntüye hapsetti Mahkûm etti neden beni? Bilemiyorum…
Ne kendi irademle geldim dünyaya Ne de kendi isteðimle büründüm bu surete Bir bilenin elinde girdim bu hale, Öðrendim, bildim artýk Hiçbir þey benden deðil…
Ne ben benmiþim meðer Ne de bendeymiþ hüner. Bir bilen, yapan eden Beni bu hale getiren…
Bir ömür özgürlük havasý çalýp, Adamlýk taslayýp durmuþum. Ben de varým, Ben de yaptým, yaparým Havalarý tutturmuþum. Ve anladým ki þimdi hepsi yalan, Benim bende yaptýðým bir talanmýþ…
Ve ben bana mahkûm, Ben, hayata mahkûm bir ölüymüþüm. Meðer özgürlükmüþ ölüm, Beni benden kurtaran…
Meðer özgürlük, Beni ben yapan sevgiliye ulaþmak, Vuslata kavuþmakmýþ ölüm.
21.05.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yahya Cumhur TAPCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.