GÜN BATIMINDA SAHİL

GÜN BATIMINDA SAHÝL

Her gün batýmý sahilde,
Mayhoþ bir kýzýllýk sarýyor etrafý,
Derin bir sessizlik üflüyor gökyüzü,
Bulutlar uzatýyor semaya yorgunluklarýný,
Dalgalar ürkekçe vuruyor sahile
Sessiz, sakin, yumuþak…

El ele dolaþýyor âþýklar,
Martýlar karaya vuruyor denizden.
Kum taneleri kurutamýyor nemlerini,
Siyah bir gölge düþüyor eteklerine.
Kuþlar son ötüþlerini yapýyor gündüzün.
Gecenin karanlýðýna hazýrlanýyor hayat.

Birer birer akýyor sokaklara insanlar
Sahilde genç âþýklar dolaþýyor,
Ayný hülyalarla giriyorlar geceye
Unutuveriyorlar nedense gün batýmýný
Karanlýða dönüþüyor kýzýllýklar.

Ötelerden bir dolunay uzatýyor baþýný.
Sahile uzanýyor aðýr aksak adýmlarla bir adam,
Yorgunluðunu savuruyor denize.
Ciðerlerine çekiyor serin dinginliðini
Yeniden gençleþtiðini sanýyor
Derin düþüncelere dalarak.

Uzayýp gidiyor adýmlar çeþit çeþit sahil boyu.
Baþýboþ bir köpek çýkýyor çalýlýklar arasýndan,
Hemcinsine yaklaþýyor çekingen ürkek ve pervasýz.
Sahibinin elinde çaresiz uzaklaþýyor öteki tasmasýyla;
Aðlamaklý gözlerle süzüyor son kez uzaktan,
Üzgün bakýþlarýný gönderiyor ayaklarýný direyerek.

Her günbatýmýndan sonra hayat sahilde,
Baþýboþ sevdalar içinde adýmlarken yollarý
Kaldýrým taþlarý refakat ediyor geceye,
Özgür, huzurlu, mutlu, tek baþýna, korkusuz…

12.05.2015



Sosyal Medyada Paylaşın: