İMKANSIZ...

Hangi düþ’ ün satýr arasýsýn sen, sevgili?
Hýçkýrýðýn tembel genzinde saklý bir düþ isen
Ah, bir de düþsen ya, yakamdan…
Sensin yakan genzimi
Sözcüklerim ne mentollüydü öncesinde
Ne de gözlerim nemli seni tanýmazdan evvel
Ýçimdeki kýyýmdýr varlýðýndan yoksun
Kýlýndýðým…

Kýlýksýz bir düþ’ üm ben tembel göðün göðsünde saklý
Kilimin saçaðýyým ben
Sefil tayfasý zemherilerin
Ýçime kapandýðým yýllarýn da neferisin sen:
Ah, sevgilim, sitem ettiðimden de öte nefesimsin sen
Sen, nefsime son veren
Acýlarýn otaðý kurduðu mevsimde
Salýncaðý kýrýk parkýn en haylaz çocuðuyum ben
Metanetimle sayacý olduðum evrenin nabzýný alamadýðým
Aþk iken kýyama durduðum
Söyle, sevgili nasýl kýyarým sana?

Kýt kanaat sevenlere itibar etmediðim
Evet, çulsuzum ama severken nasýl bonkör
Varsýn insanoðlu olsun nankör
Yeminle yâd ettiðim mazimden de deðerlisin sen…
Sensin sen: anam, babam
Hýrkamsýn yoksul bedenimde saklý bir portre kadar
Güzel ve sihirli gülüþün
Mona Lisa’dan öte acýn yüzünden akan güneþin ýþýðý
Yýldýzlar topladýðýn yüreðin
Mercanýsýn sen dünyanýn
Medarý iftarý aþkýn
Esen rüzgârýn hoþ kokulu yüzüsün
Yüzümde açan gülsün.

Bir kabir ise içine uzandýðým sensiz her düþ gördüðüm
Varsa yoksa masum benliðinde saklý binlerce yýldýz
Bedenin deðil beni alt üst eden
Gözlerin yeter sinemde saklý mevsimi de bahþeden
Rabbimin armaðanýsýn
Nazenin göðün her nazlý gelinciðin
Sirenleri sunmak bilmez içimdeki aþk saðanaðýnýn.

Meçhule giden yoldayým sensiz
Mecazi firarýyým eksensiz
Endamlý misafiri sarayýmýn
Oysaki senden önce içine týkýldýðým mahzenim
Þimdi nasýl da büyüdü gözümde
Büyülü sesinde çanlar çalar için için
Çiy tanesinde saklý rahmetin
Gökten inen zembilin
Aþka kucak açan infilaký varlýðýmýn
Katýksýz baharýmsýn yazýmsýn
Yazdýðýmdan öte kýþýmsýn inen her kar tanesidir
Senin nazlý sözcüklerin…

Bakmaya dahi kýyamadýðým
Varlýðýna müptela yalnýzlýðýmýn
Dindiði gökkuþaðýnda saklý nazlý niyazýmsýn
Sonlanmaz da nazým
Nispet ettiðim meleklere
Sihirli aþkýn þüheda mazimin kýyýsýnda
Saklý nilüferin yüzdüðü gölge
Süt liman gönlümde
Kutsanmýþlýðýnla þükre delalet
Halis munis manevi yakýnlýðým Rabbime.

Koþmalarýn nakaratýsýn
Konduramadýðým bir isimsin sen
Aþkýn tufaný
Dünün buhraný
Býrakýp da terk ettiðim geçmiþim
Sensin doðumu güneþin
Batmak ne kelime?
Bahtýmýn yýldýzý
Bayraðýmýn hilali
Vataným nasýl ki kutsalým
Varlýðýnla kat çýktýðým kubbenin
Dibi gördüðüm ömrümün miladý.

Ölümse ifasý bu aþkýn
Ölümüne sevdiðimsin
Dünyanýn umurumda olmadýðý
Ummanýmsýn sen, sevgili
Söyle neden kaybolursun garbýnda aþkýn
Kýyamýnda ruhun…
Vazgeçemediðimsin sen
Vazgeçmiþken kendimden dahi elimi uzattýðýmda
Ah, sevgili, neden kaybolursun söyle neden?
Bilirim de imkânsýzý istediðim
Ýman gücümde doðan bir meleksin
Kutsal kitabýmýn üstüne yemin ederim ki:
Rabbimden sonra seni sevdiðim…

Sosyal Medyada Paylaşın: