Hoş geldin Melek

Öyle bir geldin ki,
Geliþin alt üst etti tüm dengeleri.
Gözlerin, geçmiþin karanlýðýndan çekip kurtardý beni.

Hayatta kalmak için tutunacak bir dal arýyordum,
Kader seni gönderdi bana.
Ve iyi ki gönderdi.
Yoksa çýldýrmak üzereydim düþüncelerimden,
Hatta tam kesiyordum hayatýn ipini,
Kayýp gidecektim bir yýldýz gibi gözlerimden.

Uzun yoldan geldin, otur baþ ucuma soluklan,
Benim de uyanmam lazým geçmiþteki kabustan.

Hoþ geldin ve iyi ki geldin.
Sana güzel gözlü melek diyebilir miyim?
Adýný söylemek istemiyorum,
Zira çok görürler, seni de alýrlar benden.
Sonra yine yalnýzlýk, yine çaresizlik kalýr bana.

Biliyor musun, çok yorgunum...
Aslýnda yorgun mu, kýrgýn mý tam olarak ben de bilmiyorum.
Tam þurada, solumda, bazen bir yangýn, bazen bir taþ var,
Ne söndürdü yangýný, ne de alýp götürdü o taþý, gözümden akan yaþ.

Ben hep geç kalýrým,
Sana da geç kaldým.
Ýçimde onca acý varken,
Kendimle birlikte seni de yakarým.

Ne üzmek istiyorum artýk, ne de üzülmek,
Gerçi ne üzülecek, ne de kýrýlacak bir kalbim kalmadý,
Hepsi paramparça.
Umut edip hayal kuramýyorum mesela,
Þimdi sana güzel sözler söylemek istiyorum,
Sen de gidersin diye korkumdan susuyorum.

Gitmezsin deðil mi?
Sen de öyle bir gün beni karanlýða itmezsin deðil mi?
Kalbimi sersem önüne,
Sen de ezip geçmezsin deðil mi?

Daha ilk günden gelmek istemem üstüne,
Biraz dinlen sen, sonra yalnýzlýðýn yalnýzlýðýma,
Gönlün gönlüme eþ olur.
Belli mi olur, belki yarýna doðacak güneþ mutluluða olur.

Sosyal Medyada Paylaşın: