BEN EN ÇOK RABBİMİ SEVDİM...

Kuru bir dere yataðý deðil içimdeki iklim:
Kuram dýþý benim ruhum ve aþkým
Öz eleþtirisidir ruhumun yazdýðým þiirler
Yazýlmayý bekleyen yüzlerce öykü ve nicesi
Ve iþte daðýttým bu akþam içimdeki sevinci ve neþeyi
Ve nasýl da coþtum solmamak üzere de açtým
Açýlasý bir kutuymuþ meðer yüreðim
Tebessümler ektiðim sevginin tarhý
Bazense bir lahza olarak addedilen þifasý ruhun saklý
Elbet saklý izinde Rabbin ve katýnda muhafaza edilesi
O coþkum ve sevgi ve izahý olmayan binlerce duygudan
Çýktýðým yola
Vardýðým Mevla’ma sonunda da kendime…

Deðil sonlanmak baþladýðým bile yalan benim bu masala
Baþýndayým henüz ömrün ve masalýn
Bazen kapýlýp de içimdeki rüzgâra
Taziyelerimi sundum önceki hayatýma…
Hani, hani, yere göðe sýðamadýðým
Gel gör ki; devasa evreni
Saklý tutarken içimde ve leyli
Rüzgârýn infilaký
Yoksa mümkün olur muydu aþkla coþkuyla yaþamak?
Tasvip etmediðim nice davranýþ ve insan
Saygýmdan sustuðum.
Sancýlý bir oluþum ve ölü nefsin üstüne attýðým toprak.

Þühedasý ömrün
Asla sünepe deðilim.
Çivisi çýkmýþsa dünyanýn
Daha da çok sevdalandýðým beyaza ve Rabbime
Varsýn kök hücresi olsun þiirin o bitmeyen acý ve cefa.
Sefasýný süreceksem ömrün
Ön sözü olmalý günün
Ve alt yazýsý gönlün
Sevdalý semazenlerden sayýn beni
Saydýðýmsa soldan sala
Elbet içtimada geçen ömrün
Kýsýk sesi deðil de gecenin
Hunharca öldürdüðüm zalim ve zulüm
Bense en çok mazlumlarý sevdim.

Alabildiðime masum ve mahzun
Hem bilen biri var beni
Benimle tokalaþan kalemin ruhu
Ýçimdeki saklý bitimsiz derya
Bir mayýn tarlasý imiþ meðer dünya:
Defalarca düþtüðüm
Acýmasýzca parçalandýðým
Lakin izim de belli gizim de
Aþkýn þahikasý sevecen iklim yürek de
Kürediðimse her an
Koruduðum namým adým
Korunaklý dünyama da el uzatamaz kimse.

Ben en çok Rabbimi sevdim
En çok da Mevla’mdan korktuðum
Yoksa hala saklý kalýr mýydý içimdeki cennet?
Varsýn olsun yaþatsýnlar cendereyi
Ben, Allah Allah nidalarýyla çýkmýþken yola
Çýt çýkmaz da içimde
Ýlahi Aþkýn dokunulmazlýðýnda
Varlýðýma delalet tevekkül yüklü yüreðim
Aþkýn da alasý saklý her zerremde
Zerre kuþku duymadýðým kaderim ve inancým
Sarmalýnda hidayetin
Rengim sadece pembe ve beyaz
Karanlýðý sildiðim ve deldiðim sadece kalp gözümle
Þükürler olsun da günüme…


Sosyal Medyada Paylaşın: