ŞEHRİN GİRDABI

ben bu hayata yabancýyým bu þehirde
yerin bilinmez katmanlarýyla örülü,
yarasalarýn nemli kaya çentiðine tutunmuþum.
zemherilerde tutunmayý bilen çuha çiçeði kadar diriliþe meydan okumuþum.
parmaklýklarýn arasýndan
özgürlüðü istiyorum.
açmýþým kollarýmý kuþlar gibi uçmayý düþlüyorum.
bir iz sürüyorum maziyle lahzaya köprü olsun diye bekliyorum.
el fenerimin aydýnlýðýnda ürkek karanlýk bu yerde.
gölgelerime saklanýyorum.
aydýnlýkla buluþmayý hayal ediyorum.
kendimin bile uzaðýndayken.
ben þimdi nerede, nasýl yaþýyorum.
kendimden ve gölgemden baþka gidecek ne kadar yerim var bilemiyorum...

kayboluþlarý var bu þehrin dar hüzünlü sokaklarýnda.
bahar yaðmurlarý þarkýlar söylüyor sessiz ve usulca.
yýkanmamýþ yüzlerde sýska acý bir gülümseyiþ,
sokaklarýn kurnazlýk ve maskeleri güya umuda haykýrýþ..
aydýnlanmayan kýrýk sönük yüreklerin yansýmasýnda
karanlýk çehreler var.
herþeye raðmen bahar yaðmurlarýyla yýkanan
özgür kuþlar var dört bir yana savrulan.
ýslanmamýþ yürekler var
þehrin girdab kaplý sokaklarýnda..
yavaþ yavaþ yürürken kaldýrýmlarda.
gündüzün sararmýþ aydýnlýðýnda
kararmýþ vicdanlý insanlar gördüm,
bu þehrin isyan kokan girdabýnda....



MERYEM KARAPINAR




Sosyal Medyada Paylaşın: