KIRILGAN DÜŞLERİN KIRKAYAK GEZİNTİLERİ

Hüsranýn, getirip kapýma býraktýðý
Özürlü denklemlerin senfonisinden býkýp usandým.
Zil zurna sarhoþ anýlarýmý, koluna takýp
Bana caka satmakla meþgul gece.
Bu cünüp ortamda çektiði bütün resimler flu.
Zamanýn uzaktan duyuluyor, derin uykusundaki horultusu.
Bir sincap edasýyla, duygular aðacýmda sýçrayýp duruyor yalnýzlýk.
Katran karasý çaresizliði, öyle yudumluyorum ki,
Kalmadý mecal, pecmurdedir geçmiþ günlerim, üzerleri pýlýk-pýrtýk.
Belli deðil þekil þemalý, nerenin kimindir bu mekân.
Çirkinliklerle güzelliklerin öpüþmesi de bir baþka devran.
Unutulmuyor Ayrýlýðýn, Hüzün Senfonisindeki rakkaseleri.
Mort olmuþ umutlarýn, boþaltýlmýþ viranedir içleri.
Eski muhteþem köy deðirmenini, yuva haline getirdi Sivrisinekler
Genetiði bozulmuþ un çuvallarýný taþýyamýyor, nasýrlý eller.
Üzerine düþen asýrlýk çýnarýn altýnda,
Çýrýlçýplak ayazlarda kalmýþ kimsesiz bir çýðlýktýr bu.
Rotan nereye, niçin konuþmuyorsun benimle Boðaziçi Vapuru.
Daraðacýnda dipdiri sallanýyor, ayrýlan iki sevgilin aþklarý.
Notalarý silik bir melodiyi icra etmekle meþgul Romen Kemancý.
Kýrkayaklarýn, çýyanlarýn ve de menfaatlerin ziyafetine,
Büyük bir sevinçle, ev sahipliði yapmaktadýr gün ýþýðý.
Yaþlý kadýnýn, geçkin þuh kahkahalarýnda kaybolmaktadýr,
Ayrýlýðýn hiç inmeyen kadeh þakýrtýlarý.
Ne ileri gidiyor ne yerinden kýmýldýyor, þu meret saat.
Kimsesiz bir ölünün, Aþiyan Mezarlýðý’nda baþlýyor isyanlarý.


Deniz kenarýnda, oturmuþ yazýlarý dökük banka.
Hiç umurunda deðil, ne yazdan kalan ne de bahardan.
Sakalýna aklar düþmüþ, çileli bu yaþamdýr;
Keyifle bir fýrt çekiyor demli akþam çayýndan…


(19 Mayýs 2013 – 10.Þiir Kitabýmdan)



Sosyal Medyada Paylaşın: