KENARIM
o, bu, þu, hepsi bir kenarda,
sen, baþkaydýn, tüm kara parçalarýnda,
benim, seni yok saymam,
ya da hiç doðmamýþsýn gibi davranmam yokluðun yokluðuydu,
hangi toprak parçasýydýn,
sordum kendime, defalarca,
batý dedim, kendi kendime,
sonra yok, yok dedim,
kara parçasýnýn adý yok,
hangi köþesinde dedim,
onun da cevabý yok,
dünyam dedim, kara parçalarýný es geçerek,
kenar dedim, düþüncemin kenarý,
benim dünyam ve bazen deðil,
anlý ansýz, gökyüzünde,
bir kanat çýrpýnýþý, dünyanýn hangi kýtasýndaysan,
bir kanat sesi duymaya göreyim, kenarýmda , yüreðimin tam ortasýnda,
kalbimin sesi yükselir,
ben atan kalbim mi ?
yoksa unuttuðun yüreðin mi?
diye, diye, içli bir ses duyarým…
kim? kim? diye diye..
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.