TUTULDUM ÖNCE AŞKA SONRA HAYATA VE KENDİME...

Mevsimleri ütüledim ben
Þiirlerden kazaklar ördüm
Adým yoktu benim
Ben sadece küçük bir çocuktum:
Aklýmýn iplerinde
Seyyah dizeler mandalla tutunan hayata her bir masal
Aslý astarý olmayan deðil
Hikâyesi gerçek olan insanlar
Henüz de girmemiþken kabrime…

Uykudan uyanýp da yazmalýyým illa ki yazmalý masalýmý
Misafir eylediðim kuþlar penceremde
Yatýya kalan þiirler
Bazen martaval okuyan insanlar
Bense okur-yazar kimliðimle
Kâh masalýn kahramaný kâh anlatýcýsýyým
Ýçimde kalmadý da artýk tek bir ukde
Çünkü gerçek kýldým ben hayallerimi
Duvarý olmayan bir yaþam
Sýrça köþkümde geçerken hayatým
Rabbin koruduðu
Sýðýnaðýmsa sadece Ýlahi Aþkýn duasý
Çeperinde ölümün
Gel gör ki kanlý canlý bir beþerim
Kaydýkça altýmdaki zemin
Varsýn kaymasýn çevresinde dönendiðim eksenim.

Uydusuyum aþkýn ve inancýn
Uydurmadýðým masallarýn da henüz rahminde
Gün doðmadan yazmalýyým da þiirimi hem de
En güzelini
Dikiþ tutmayan yaralarým ne ki?
Dikiþ tutturamadýðým ömrün ufku ve utku
Ne geçerse insanýn eline
Kimse de beklemesin nutkumun tutulduðunu
Ama tutuldum ben illa ki tutuldum
Önce aþka sonra hayata ve kendime…

Sözcüklerim ayan beyan anlatýr hikâyemi
Yazdýklarým ne ki yazmadýklarýmdan sorsunlar beni
Ýçimden sökün etti edecek sözcüklere
Kuru kuruya da sevmediðim yeter ki
Kuram dýþý varlýðýmla
Nal toplasam da kimi zaman
Mayýn döþeli bir zeminde sekerim bir ileri bir geri
Yandýkça için için
Asla da sormuyorum niçin…

Sosyal Medyada Paylaşın: