Viran oldu gönül bahçem döküldü gül yapraklarý Saksýmdaki menekþeler kurudu yâr sen gideli Bulutlarýn gözyaþlarý ýslatýrken topraklarý Pempe renkli begonviller çürüdü yâr sen gideli
Mýrlamýyor iþve yapýp sanki küskün bize Karam Ayrýlýk hançeri ile kapanmaz açtýðýn yaram Gözlerimde ekmek gibi tütüyorsun buram buram Gönül daðýma dumanlar yürüdü yâr sen gideli
Saksaðanlar göç ettiler, martýlar çýðlýk atmýyor Penceremin pervazýnda kumrular sohbet etmiyor Mavi renkli çalýkuþum her sabah gelip ötmüyor Kýþ demir atarken bahar ýradý yâr sen gideli
Gün batýmý iskelede vapurlarý yokluyorum Son yolcular inene dek dönüþünü bekliyorum Yakama taktýðýn gülü baþ ucumda saklýyorum Siyah saçlarýmý aklar bürüdü yâr sen gideli
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.