SEVGİLİ ŞAİR...

Ah, içimde devinen iklim:
Kulaðýma küpe dünün mozaiði
Kaybolmaya yüz tutmuþ gün ýþýðý.
Maviden mi þu yastýk ve asla el atmadýðým rastýk?
Ziyadesiyle kefilim doðallýða
Ziyadesiyle sevdiðim yaþadýðým doðaçlama mizacým
Varsýn yankýsý olmasýn verdiðim selamýn
Ama Allah içindir verdiði her selam ettiðim her kelam
Mademki insan
Yaratan’dan dolayý sevmelidir yaratýlaný…

Sen, þair:
Ne de halis munis bir ferdisin derya denizin
Ýçindeki iklim
Asla da içine düþmediðim ikilem:
Þiir yazan insanlardan korkulur mu hem?
Korktuðum hiç kimse
Mademki Allah rýzasý için geldik dünyaya
Ve sevdik madem
Rabbin rýzasý olsun yeter
Sen de bana yetersin þair
Ve nice þiir
Adý mademki ömür ve kader
Razýyým ola ki çalsýn kapýmý keder.

T/adým yok epeydir
Yine de umudum saklý, þair:
Umduðum ve bulduðum
Nihayetinde kendimi bulup da sevecen
Yüreðimde saklý gül bahçesini serdim sereli yeryüzüne
Vuku olan o ki:
Sýðamýyorum da kimi zaman yere göðe.

Gel ve misafirim ol bu gece, þair:
Artýk Allah ne verdiyse…
Bir dize senden
Þiirin hikâyesi de benden
Hem daha anlatacaðým ne çok hikâye saklý heybemde
Sevginin latif esintisi
Ýnancýn meali
Umudu da serptik mi tarçýn misali içtiðimize…
Ýçtiðimiz dostluktur, sevgili þair
Yüzü suyuna hürmeten insanlýðýn
Sarmalýnda inancýn ve sevginin
Haydi, bir beyit de sen kondur yüreðime.
Bentler aþacaðýz elbet
Yeter ki sen iste þair.

Ýmlecim heyecanlý bu gece
Yürekte bitmek bilmeyen hasrete
Bir el de sen at.
Bak kavuþtuk kavuþacaðýz nerede ise yeni seneye:
Ne haset ne kasvet ne kindar ve musibet dolduruþlarýna
Gelmedik madem bu güne kadar insanlarýn
Ýnsan olduðumuz kadar saklý tutacaðýz sevgiyi, ümidi.

Bir þiir senden bir þiir benden
Hicvi mi yüreðin?
Yoksa hicreti mi sözcüklerin…
Gün kavuþtu geceye
Gece kavuþtu þiire
Havadaki esintiyi hisset yeter ki
Yetindiðimiz kadar yatýya kalacaktýr umut ve sevgi
Yatýþan yüreðim
Yetiþen yüce Rabbim:
Ne dalkavuðuyum nefsin ne iblisin
Ýman gücüm ve Allah korkum
Hüzün hýrkamsa çoktan örülü
Ceplerinde saklý elbet iyi niyet ve görgülü sözcükler
Gözümle sahip olduðum yüreðimin mahlasý
Ne kibirliyim ne korkak
Sinemde saklý nice hatýrat
Gönlün de siperi iken bunca beyaz bulut
Ufka daldý gözlerim be þair:
Ya, sen ne haldesin?

Yitip gitmesin asla sözcüklerin ve kalemin
Bir þiir yaz da al beni benden
Kalan yarýmla yeterim elbet geride kalan tüm insanlara
Sevdiðim kadar mutluyum þair
Su gibi de aziz ol, dostum:
Yetiþemediðim kadar tüm derdine cihanýn
Eksik etme dualarýndan beni ve mazlumu
Gölgemle yaþar giderim yaþatýrým da umudumu
Korunduðuma delalettir aldýðým her nefes
Nefsi öldüreli oldu epeydir
Sürçü lisan ettim af ola, þair
Ne de olsa dost görmez dostunun kusurunu
Varsa bir yanlýþým, af ola
Kadir kýymet bilen yüreðine selam ola, þair.

Sosyal Medyada Paylaşın: