Sevdan Beni Terk Etmedi

Sevdan beni terk etmedi.
Ýçimde, en derinimde durdu hep,
Saklýmdaydý, aklýmdaydý, yüreðimin en güzel yerindeydi.

En hüzünlü ve en mutlu anlarýma þahitlik etti.
Uzak kaldým, yalnýz kaldým, acýlara tutundum,
Bir de, beni hiç terk etmeyen sevdana tutundum.

Ben düþmek için çýrpýnýrken,
Sevdan öyle sýký tuttu ki ellerimi,
Her þeyden vazgeçmiþken,
Sevdan benden vazgeçmedi.
Ben kendimi terk etmiþken,
Sevdan beni terk etmedi.

Acýlarým oldu, sýzýlarým oldu,
Gözyaþlarým oldu,
Acýlarýmý sardý, sýzýlarýmý dindirdi,
Gözyaþlarýmý sildi.
Ben, yaþamaktan vazgeçmiþken,
Sevdan benden vazgeçmedi,
Ben beni terk etmiþken,
Sevdan beni terk etmedi.

Bir þey vardý, görmüyordum belki ama,
Elleri, yetim yüreðimi okþuyordu.
Dokunduðu yerleri hissediyordum.
Bir ses vardý, duyuyordum,
Býrakma, diyordu.
Hayallerimi dipsiz bir boþluða býrakýyordum,
Öyle acýmadan, öyle umarsýz.
Yere düþmeden, kýrýlmadan, daðýlmadan tutan sevdan oluyordu.
Ben hayallerimden vazgeçmiþken,
Sevdan benden vazgeçmedi.
Ben bile beni terk etmiþken,
Sevdan beni terk etmedi.
Hep sapasaðlam durdu yüreðimde,
O saðlam durdukça ben yaþadým,
Ben yaþadýkça o saðlam durdu.
Sosyal Medyada Paylaşın: