Kaybetme vicdanını, merhametinden olma. İyi kal.

Ellerindi buz tutan, kalbin deðil
Söylediðin her cümle içimi ýsýtýrdý
Þimdi ise içimi ürpertiyor
Gözlerinin mavisi, nefrete bürünmüþ
Büyülendiðim sesin katýlaþmýþ
Gülümsemen solmuþ
Sen böyle deðildin, ne oldu sana?
Sevgiyle yaklaþýrdýn, merhamet saçardýn etrafýna
Gözlerini bürüyen nefret, canýmý acýtýyor
Ne oldu da büründün bu hâle?
Hayat mý getirdi seni bu noktaya?
Çok savaþ verdin, yenildin
Yenik düþtün hayatýn oyununa
Deðiþmiþsin, yazýk olmuþ
Güldüðün zaman gamzelerin çukurlaþýr
Gözlerin kýsýlýr, neþe yayardýn
Eksilmiþ tebessümlerin
Yüklerin aðýr mý kaldý?
Yaralarýn hâlâ kabuk tutmadý mý?
Nedir bu büründüðün karanlýk?
Aydýnlýða küstün mü?
Hani tek çaren tutunduðun aydýnlýktý?
Ne oldu da vazgeçtin?
Hüzün bürümüþ sesini
Katý sesinin altýnda ki hüzünü hissediyorum
Sen bu hâle ne savaþlar vererek geldin
Yenilgin yüreðime aðýr geldi
Sen böyle deðildin, çok kýrýlmýþsýn
Ýncindiðin yerden vurmuþlar seni
Gülüþünden kýrmýþlar seni
Büyümeden olgunlaþmýþsýn
Sesinde ki çaresizlik, yük olsun yüreklerine
Yýkýlma, dimdik dur
Kaybetme vicdanýný, merhametinden olma
Ýyi kal.
Sosyal Medyada Paylaşın: