GÖRMEYE GELME BENİ
Musalla taþýnda, görmeye gelme beni.
"Sever miydiniz?" denildiðinde sesin o kalabalýða karýþmasýn, usulca sus.
Cansýz bedenim de, dolaþmasýn soðuk ellerin.
Çiçeklerini ekme, topraðýma.
Göz yaþlarýn ýslatmasýn, topraðýmý.
Dua etme, baþ ucumda.
Ben günlerce ölü gibi yaþar iken, ziyaret etmeye gelmediðin gibi mezarýmý ziyaret etmeye gelme.
Ölümümün ardýndan, piþmanlýk ile hayýflanma.
Pek sanmam zaten, vicdanýnýn sýzlayacaðýný.
Öldüm diye mi bu gözlerinde ki endiþe?
Beni diriltmeye imkanýn var mý?
Yok deðil mi? Ama yaþatmaya olan imkânýný sen ittin.
Kabulümdür yeniliþim.
Ýsyanýmdýr beni sevmeyiþin.
Son kez bakýyorum, çimen gözlerine.
Son kez bak, dolu gözlerime.
Yaðmur bitiminde, rüzgar’ýn topraða ulaþtýrdýðý o koku var ya.
O benim topraðýmýn kokusu olacaktýr!
Cam kýrýklarýyla dolu olan kalbim, bir sende ayna olmuþtu. Bir bütün misali..
Sevgimi hak etmediðini oldukça geç fark etmiþ olmamýn sýzýsý, burnum da bitiyor.
Bu sana son sözlerim idi, kalemim daha fazla seni yazmayacak.
Göz yaþlarým senin adýna akmayacak.
Ses tellerim’den adýný son kez haykýrýþým olacak.
Gözlerim son kez, gözlerine bakacak.
Her þey’imin ilki olan seni, gönlümde sonlandýrýyorum.
Sevgim, bu Aralýk ayýn’ýn soðuk rüzgarlarýn esintisi ile son buldu.
Hoþçakal, gönlünce kal.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.