Romanlar

Baharda nadide çiçekler ile;
Birlikte uyanýr, açar Romanlar;
Hýdrellez gecesi su kenarýnda;
Türlü türlü hüner saçar Romanlar.

Geçmiþe takýlýp düþünmez dünü;
Yarýna baðlanýp, çevirmez yönü;
Sadece bu aný, yaþar bu günü;
Kalsa da cebinden naçar Romanlar.

Dert, kasavet bilmez; her an pür neþe;
Yardýmsever, bakmaz üç ile beþe;
Düðünde, dernekte boþ durmaz þiþe;
Ýçince coþkudan uçar Romanlar.

Ayýlana gazoz, bayýlan limon;
Takviyesi yapar daima garson;
Eðlenceden geçmez, alsa tirilyon;
Ýçkiyi su gibi içer Romanlar.

Sevda gönüllüdür, gacýsý, eri;
Vazgeçmez aþkýndan verse de seri;
Vatan, millet, bayrak, obasý, yeri;
Uðrunda canýndan geçer Romanlar.

Gacýlar salýnýp, göbek atarken;
Barolar türküye naðme katarken;
Cüzdanda sipali cepte yatarken;
Yüz metre geriden seçer Romanlar.

Sanatkar olurlar, daha doðunca;
Coþarlar bir kamil zümre bulunca;
Mecliste demlenip, pilot olunca;
Bulutlar üstüne göçer Romanlar.

Gönül mýzrabýyla diktiklerini;
Sanat aþký ile çektiklerini;
Bir ömür boyunca ektiklerini;
Düðünde, dernekte biçer Romanlar.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: