HÜZNÜN MEVSİMİ OLUR MU HAFIZ?

Mevsimi olur mu hüznün, hafýz?
Hani, düþlerden ördüðüm iklimde
Saklý tuttuðum nefesimi
Son kez vermekse
Ölü nefsime de riayet etmez mi?
Acýlarýn b/eþiðinde s/alýndýðým yetmedi mi?
Hem, en muteber ölüm deðil mi?
Ýrkildiðim cihanda teneffüs ettiðim rahmete
Sokulup da kývrýldýðým
Annemim koynunda sonsuzluðu kucakladýðým.

Dirayetim saðanak misali
Sancým da sanrým da sonsuz
Göðe kat çýktýðým her acýnýn reçinesinde
Boðulduðum kadar
Savunduðum iç sesim pervasýz
Bir kürede tek bir çiy damlasý
Hasretinde aþkýn
Kucak açtýðým yalnýzlýðýn Ýlahi bahçesi.

Öznemde saklýdýr adým, hafýz
Adýmda savurduðum gülücükler
Hezimete uðradýðým cihanda
Bir düþ ertesi düþüp de yolum cennete
Hak kapýsýndan kovulmayayým yeter ki
Kovulduðum kaç dokuz köy
Onuncu olacak elbet kabrimde bekleyen
Sabýrsýz ruhumla
Cefasýný yüklendiðim þu boþluk.

Bir ukde ise içimde kalan
Bense yandýðým kadar
O veda hutbesi
Aþkýn arzý yalnýzlýðýn marþý
Bir aþk ise meali adýmýn
Gülmekten gayri aðlamak varlýðýn
Tek ilacý hem de hiçliðime mazhar
Hani yürekte saklý o açýk mezar.

Esaretim, hafýz
Ben ki bir düþ ülkesinden göçtüm
Aþkýn endamýna yenik düþtüm madem
Matemimle örsün annem saçlarýmý
Her kelebek benden bir parça
Asaleti yalnýzlýðýn beni benden etse de
Uðruna savaþ verdiðim ahlak deðil mi ki
Beni taþýyacak en yüksek mertebeye?

Issýzlýðým týpký þehir gibi
Ýki yakamdan da düþmedi münafýklarýn zulmü
Bir huzursa içimi eþelediðim
Bir yankýysa sessizlik
Aþk ile direndiðim þu dünyalýk telaþý
Nasýl ki yok saydým ölüm öncesi
Hangi metruk evde saklýdýr cesedim?
Ben ki bana bile çok gelirim
Sensin tek bilen s/onsuzluðu
Kâh cefa kâh sefa bilen
Nakþým da na’þým da soluk bir hecede saklý
Ýçimde solsa da bahçem
Nazarýnda Rabbimin elbet cennettir beni bekleyen
Bir hýçkýrýk genzimi yakan
Yaþým da yasým da aþkýmýn da tek sahibi…

Sosyal Medyada Paylaşın: