BIKTIM
Boþ verdim dünyayý, boþ verdim caný.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Çileye, dertlere çýkarken, ömrümün sonu.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Kime can dedimse, canýmý yaktý.
Beni onulmaz türlü, dertlere attý.
Diller hançer oldu, baðrýma battý.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Derdimi anlatmaz, þu yazan kalem.
Yüzler sahte olmuþ, sözlerse yalan.
Azrail can alýr senden, gelince sýran.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Doðruyu söylemek , suç olmuþ þimdi.
Her tarafa bak çirkefle, hileyle doldu.
Garip aþ bulamazken, ocaklar söndü.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Sokaða çýkmaya, utanýr oldum.
Taþý aþ eden, yoksular gördüm.
Riyakârý þu ömrümden sildim.
Ben hayattan býktým, ben benden býktým.
Muhsin SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.